Αυτός ο λαός ο Αφγανικός, σε ποιο Θεό να κλαυτή , να πει τα παράπονα, να διεκτραγωδήσει το αέναο στο χρόνο δράμα του, να ζητήσει έλεος και βοήθεια, μήπως και μπορέσει να αντέξει, να αντιμετωπίσει την παγκόσμια απανθρωπιά, την ανείπωτη υποκρισία. Από ότι φαίνεται δεν τους εγκατέλειψαν μόνο οι άνθρωποι, μα και οι Θεοί τόσο αυτός των Μουσουλμάνων, όσο και εκείνος των χριστιανών αλλά και των άλλων θρησκειών. Μια χώρα στην οποία το ρολόι της εξέλιξης, της κοινωνικής και οικονομικής προόδου, της κατοχύρωσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών έχει σταματήσει πριν καμπόσους αιώνες , σήμερα στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, μένει καθηλωμένη και καθημαγμένη με την δυστυχία να της χαμογελά στην στροφή, σαν η μοναδική άμεση προοπτική της.
Ήταν το σωτήριο έτος 1978 όταν ο διάδοχος του Μπαμπράκ Καρμάλ στην ηγεσία του Λαϊκού δημοκρατικού κόμματος του Αφγανιστάν, Ταρακί με την βοήθεια και μέρους του στρατού, εν μια νυχτί αποφάσισε και βάφτισε τη χώρα σε Λαϊκή δημοκρατία εγκαθιδρύοντας Σοσιαλιστικό καθεστώς. Σε μια χώρα στερημένη από γεννησιμιού της κάθε ίχνους πολιτικής κουλτούρας, δημοκρατικής διαδικασίας, κοινωνικής οργάνωσης, ελεύθερης διακίνησης ιδεών και συλλογικής επεξεργασίας πολιτικών ιδεών και θέσεων. Οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι στην πλειονότητα τους Αφγανοί, ξύπνησαν ένα πρωί αγκαλιά με τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Ιωσήφ Στάλιν, με σφυροδρέπανα και κόκκινες σημαίες, τρίβοντας τα μάτια τους και μη πιστεύοντας αυτά που αντίκριζαν. Και πριν συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συμβαίνει και αν αυτοί που τους υπόσχονταν το ξημέρωμα ενός άλλου αύριο ήσαν ειλικρινείς και εννοούσαν τις προθέσεις τους, ξύπνησαν αλαφιασμένοι, έντρομοι και οι μουλάδες και οι πάσης φύσης φύλαρχοι και φυλαρχίσκοι και επικεφαλής φανατικών θρησκευτικών φατριών, οι ιδιοκτήτες δηλαδή του τόπου και των ψυχών – όπως καλή ώρα συμβαίνει και με τους Κυριάκους της πατρίδας μας – και ξεκίνησαν τον αφανισμό των άθεων και… προδοτών που απειλούσαν τα όσια και ιερά της χώρας τους. Η αντίδραση της… Μαρξιστικής κυβέρνησης ήταν να καλέσουν τους συντρόφους της τότε ΕΣΣΔ προς βοήθεια. Εκείνοι από την πλευρά τους και στο πλαίσιο των… διεθνιστικών τους καθηκόντων άμεσα ανταποκρίθηκαν και το 1979 είχαμε την επέλαση των σοβιετικών τανκς στο έδαφος του Αφγανιστάν.
Ποιος είδε τον Κύριο και δεν φοβήθηκε. Σύμπασα η Δύση η… προστάτης των ελευθεριών ,της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων με επικεφαλής τον ζηλωτή και άτεγκτο… υπερασπιστή των ουμανιστικών αξιών όπου γης ΗΠΑ , σε ένα ιερό πόλεμο απέναντι στους εισβολείς και την Αφγανική κυβέρνηση. Εξοπλισμένες με οπλισμό και προπάντων απύθμενο φανατισμό στρατιές αφιονισμένων στην κυριολεξία ισλαμιστών, μουλάδων και άλλων παρατρεχάμενων σε μια δίχως αύριο μάχη απέναντι στους εισβολείς σατανάδες και τούς ντόπιους συνεργάτες τους. Ποταμούς αίματος δεκαετούς διάρκειας , καταστροφές και αφανισμό και αμέτρητος πόνος, ήταν το τίμημα που κλήθηκε και πλήρωσε ο Αφγανικός λαός. Είδαν και απόειδαν και οι εγγυητές του σοσιαλισμού Σοβιετικοί επεμβασίες και αφού μέτρησαν και τις δικές τους ανθρώπινες και υλικές απώλειες, έκριναν το τίμημα δυσανάλογα ακριβό για την αξία του επίδικου και αποχώρησαν. Αποχώρησαν αυτοί για να καταλάβουν την θέση τους οι φορείς των πλέον… σύγχρονων και βαθειά …δημοκρατικών απόψεων και πρακτικών, οι Ταλιμπάν. Και σκίρτησε η καρδιά και τρελάθηκε ο νους της οικουμένης από τις διακηρύξεις και τις πράξεις των … απελευθερωτών από τον σοβιετικό ζυγό. Είδε τελικά άπασα η οικουμένη ότι απεύχονταν να δει ακόμη και στα όνειρα της, ότι δηλαδή στο έμπα του 21ου αιώνα σε ανθρώπινα μυαλά να κατοικοεδρεύουν απόψεις, πιστεύω , αντιλήψεις και θέσεις ,προμεσαιωνικές. Ο ανελέητος αφανισμός αντιπάλων τους, η σαρία κατά γράμμα εφαρμοσμένη, ο γυναικείος πληθυσμός ερμητικά κλεισμένος στο σπίτι ,φασκιωμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια, μη τυχόν και τον δει ανθρώπινο μάτι, μήτε ο ήλιος. Η ανατίναξη σχολείων και πολιτιστικών μνημείων παγκόσμιας ακτινοβολίας, στην ημερήσια διάταξη, χαρακτηρισμένα από τους ταλιμπάν μουλάδες ως έργα του διαβόλου. Τέτοια δε ήταν η φόρα και το μένος της… πρωτοπόρας ταλιμπανικής αντίληψης για τον κόσμο και την οργάνωση του, που στράφηκαν τελικά και κατά των προστατών τους Δυτικών, των αλλόπιστων, των διαβόλων που αντικατέστησαν εκείνους τους εξ ανατολών και που επιμένουν να υπονομεύουν τα ήθη και τις… αξίες τους. Για να τους θυμούνται δε και για να μην τους ξεχάσουν εύκολα οι Δυτικοί άφησαν στο πόδι τους και τον περιβόητο Μπιν Λάντεν, τον τιμωρό των υβριστών του Ισλάμ.
Η εισβολή το 2000 των συμμάχων με επικεφαλής τις ΗΠΑ και μετά την 11 Σεπτεμβρίου, σήμανε νέα αιματοχυσία, νέα δεινά, αλλά και την υπόσχεση ότι αυτή τη φορά θα αποδεκατιστούν οι τρομοκράτες και οι Ταλιμπάν και νέος άνεμος αναδημιουργίας και ελπίδας θα πνεύσει στη πολύπαθη χώρα. Άπι μια εικοσαετία αυτή τη φορά οι… προστάτες των δικαίων αυτού του κόσμου, έχτιζαν κοινωνικά και οικονομικά το νέο Αφγανιστάν απωθώντας στο περιθώριο ακραίους και Ταλιμπάν. Έτσι τουλάχιστον έδειχναν τα πράγματα και οι Αφγανοί φαίνονταν να παίρνουν τις πρώτες ανάσες ελπίδας. Αυτά μέχρι προχθές. Μέχρι που αποφάσισαν οι διεθνείς … υπερασπιστές των δημοκρατικών ιδεωδών, ότι η αποστολή τους έλαβε τέλος και ότι μια ελπιδοφόρα νέα δημοκρατική χώρα γεννήθηκε στις άκρες του κόσμου. Την φυγή τους ακολούθησε και ο πρωθυπουργός της χώρας Καρζάι, φορτωμένος με βαλίτσες γεμάτες δημόσιο χρήμα, όπως καταγγέλλουν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Καμία έκπληξη σου λένε ξένοι και ντόπιοι παρατηρητές των εξελίξεων, της συμπεριφοράς του βουτηγμένου στην διαφθορά Καρζάι, όπως και καμία έκπληξη από την εκ νέου επέλαση των… νικημένων και … διαλυμένων Ταλιμπάν.
Τι ακριβώς συνέβη τελευταία και πως πως εν μέσω αλαλαγμών και ζητωκραυγών οι μέχρι πρότινος νικητές έγιναν ηττημένοι και πως οι νικημένοι και διαλυμένοι κακοί για τους Δυτικούς, παρελαύνουν με ποδήλατα, μοτοσακό και ελάχιστα προς το παρών όπλα στο κέντρο της Καμπούλ, ανεκτοί αυτή τη φορά από τους πριν λίγο αντιπάλους τους, όποιος πραγματικά το βρει, κερδίζει τη βασιλεία των ουρανών. Όσο για τους Αφγανούς αυτοί κέρδισαν για άλλη μια φορά την δυστυχία, την διεθνή υποκρισία, την εγκατάλειψη, την προοπτική του νέου αφανισμού τους. Και την ώρα που οι Ταλιμπάν παίζουν με τα αλογάκια και τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στις παιδικές χαρές και τα λούνα παρκ της Καμπούλ ( κυριολεκτικά παίζουν ), οι υψηλόβαθμοι συναγωνιστές τους, ντυμένοι αυτή τη φορά ΄΄ δημοκράτες ΄΄ δίνουν συνέντευξη τύπου στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Ο ι μεν Ταλιμπάν καμώνονται πως δίνουν συνέντευξη, οι δε ξένοι δημοσιογράφοι με την ανάλογη σοβαροφάνεια οι περισσότεροι, καμώνονται πως προσέχουν τα λόγια και τις υποσχέσεις τους. Μια εκ των οποίων είναι ότι θα σεβαστούν τα γυναικεία δικαιώματα, πάντα όμως στο πλαίσιο του θρησκευτικού νόμου της σαρία. Να γελάς, δηλαδή από τη μία, και από την άλλη δάκρια θλίψης να σε κατακλύζουν. Κάποια στιγμή και η υποκρισία λύγισε, βάζοντας το στα πόδια.
Κουράγιο Αφγανιστάν. Αν βέβαια σου έμεινε ακόμη κάτι από αυτό.
