Έχει εξαγγελθεί επίσημα – «άτυπα» ο επικείμενος ανασχηματισμός της Κυβέρνησης και, όπως και να ερμηνευθεί σαν γεγονός, αποτελεί αμιγώς πολιτική κίνηση με άμεσες συνέπειες τόσο στο Κυβερνών Κόμμα, σαν ρυθμιστής των ποσοστών του όσο και σε όλη την Κοινωνία, σαν αποδέκτη των ενεργειών του.
Ακούγεται συνεχώς, ότι ο Πρωθυπουργός έχει την εκ του Συντάγματος αποκλειστική επιλογή του χρόνου του ανασχηματισμού αλλά και των προσώπων, τα οποία θα εισέλθουν στην Κυβέρνηση. Αυτό είναι αλήθεια, όμως είναι αλήθεια και το ότι κανένας Πρωθυπουργός δεν ενεργεί μόνος του αλλά σε συνεργασία και συνεννόηση με τα ευρισκόμενα δίπλα του πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Εναπόκειται στον εκάστοτε Πρωθυπουργό το κατά πόσο θα επηρεαστεί από τα πρόσωπα αυτά και, πιθανόν, τις «ομάδες» που θα δημιουργηθούν.
Χωρίς να κάνω αναφορά σε πρόσωπα νυν Κυβερνητικών στελεχών ή υποψηφίων, πρέπει να σταθούμε σε κάποια γεγονότα.
Πρώτα απ’ όλα, ο Πρωθυπουργός στα δύο χρόνια διακυβέρνησης παραμένει το «δυνατό χαρτί» αυτής της Κυβέρνησης. Μπορεί να του καταλογίζονται πολλά από πολλούς, μπορεί να διαφωνούν πολλοί με κάποιες επιλογές του, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς ο χειρισμός κάποιων θεμάτων που ανακύπτουν. Η αλήθεια όμως είναι, ότι κανένας δεν μπορεί να του καταλογίσει απάθεια ή άρνηση ανάληψης πρωτοβουλιών στα όσα σοβαρά και πρωτόγνωρα συνέβησαν και συμβαίνουν επί των ημερών του. Τρανταχτό παράδειγμα, η πανδημία του κορωνοϊού, όπου όλοι έχουν άποψη για τον εμβολιασμό ή όχι αλλά το πραγματικό γεγονός είναι, ότι οι ενέργειες του Πρωθυπουργού μας κατέστησαν μέχρι σήμερα υγιείς και με τις ελάχιστες – αλλά πάντα οδυνηρές – απώλειες, ώστε να μπορούμε, να εκφέρουμε την όποια γνώμη. Αν στην αρχή της πανδημίας δεν είχε λάβει τα περιοριστικά μέτρα που ζήσαμε και είχαμε στην Χώρα μας σκηνές Ιταλίας, τότε σήμερα θα μιλούσαμε διαφορετικά.
Αυτά που θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά ο Πρωθυπουργός στον επόμενο ανασχηματισμό είναι η Βουλευτική ιδιότητα των προσώπων και το πολιτικό παρελθόν τους. Επιτυχίες αλλά και αποτυχίες σε Κυβερνητικές θέσεις υπήρξαν στο παρελθόν, υπάρχουν σήμερα και θα υπάρξουν και αύριο. Αυτές ανταμείβονται με παραμονή ή με αποπομπή των προσώπων και θεωρούνται δεδομένες.
Από εποχής ΣΥΡΙΖΑ καθιερώθηκε σε μεγάλο ποσοστό, να συμμετέχουν στις Κυβερνήσεις πρόσωπα, τα οποία δεν έχουν την ιδιότητα του Βουλευτή. Η σημερινή Κυβέρνηση κινείται στην ίδια τροχιά και σε μεγάλο ποσοστό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μεγάλη μερίδα των ήδη Βουλευτών του Κυβερνώντος Κόμματος να δυσανασχετούν, προβάλλοντας σοβαρά επιχειρήματα. Πρώτα απ’ όλα, είναι αυτοί που με την πολιτική κάθοδό τους συγκέντρωσαν τον αναγκαίο αριθμό ψήφων, για την ανάδειξη του Κόμματος σε πλειοψηφία. Οι εξωκοινοβουλευτικοί Κυβερνητικοί παράγοντες απλώς κλήθηκαν μετά την εκλογική νίκη και αβίαστα πήραν την υψηλή θέση τους. Δεύτερον, είναι αυτοί, που επωμίζονται το βάρος της ψήφισης των εκάστοτε νομοσχεδίων, με όποια αποτελέσματα έχουν κάποια απ’ αυτά στην εκλογική τους βάση. Τρίτον, είναι αυτοί, που από το παρελθόν τους σαν επαγγελματίες ή σαν πολιτικοί έχουν τα προσόντα, να επανδρώσουν Κυβερνητικές θέσεις. Τέταρτον, είναι αυτοί, που καλούνται να εξυπηρετήσουν τον κόσμο και πρέπει να απευθύνονται σε μή πολιτικά πρόσωπα, που δεν κατανοούν τον πολιτικό αγώνα των επόμενων εκλογών. Πόσο μάλλον τώρα, που υπάρχει και η απλή αναλογική εμπρός στην Κυβέρνηση.
Επίσης, σε Κυβερνητικές θέσεις έχουν τοποθετηθεί πολλά πρόσωπα, τα οποία δεν προέρχονται από την κομματική Κυβερνώσα παράταξη. Αυτό αρχικά δεν είναι αναγκαίο προσόν αλλά αν στο πρόσφατο παρελθόν έχεις υπηρετήσει σε καίριες θέσεις άλλων Κυβερνήσεων και υπό διαφορετική κομματική ταυτότητα, τις οποίες ο λαός αποδοκίμασε με την ψήφο του, τότε υπάρχει πολιτικό πρόβλημα.
Η ισορροπία στον μέγιστο δυνατό βαθμό είναι η μόνη πολιτική επιλογή του Πρωθυπουργού. Πρέπει να κρατήσει ενωμένο το Κόμμα του και τα εκλογικά ποσοστά του αλλά πρέπει να εφαρμόσει και το πολιτικό του πρόγραμμα. Ο ίδιος θα επιλέξει αυτούς που θεωρεί τους πλέον κατάλληλους, οφείλοντας να αφουγκραστεί και την Κοινωνία, πέραν των εξ’ απορρήτων συμβούλων του.
Αναμένοντας με ενδιαφέρον τις πολιτικές αυτές κινήσεις αλλά και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον αντίκτυπό τους στο αύριο όλων των πολιτών αυτής της Χώρας. Γιατί το τελικό διακύβευμα είναι ή πρέπει να είναι η πρόοδος όλων μας.
