Έχουν περάσει ένδεκα μήνες από τα περυσινά σκληρά μέτρα που λήφθηκαν για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, έχουν έρθει τα εμβόλια, έχουμε όλοι πλήρη «εικόνα» της πορείας των νοσούντων και των γεμάτων κλινών στις ΜΕΘ και όμως, υπάρχουν ακόμη πολλοί συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αρνούνται να εμβολιαστούν και με άκρως προκλητικό τρόπο διατυμπανίζουν τη θέση τους αυτή, δημιουργώντας επεισόδια διαφόρων μορφών.
Εδώ τίθεται ένα ερώτημα και ένα δεδομένο. Το ερώτημα είναι, με ποιες επιστημονικές γνώσεις εμμένουν στην αντιεμβολιαστική τους τοποθέτηση, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την οικογένεια και τον κοινωνικό και εργασιακό τους περίγυρο και το δεδομένο είναι, ότι όσοι έχουν εμβολιαστεί, δεν πέθαναν, δεν «έβγαλαν ουρές και κέρατα», αντιμετωπίζουν σε πολύ μεγάλα ποσοστά πιο ήπια τον κορωνοϊό και δεν βάζουν κανέναν σε κίνδυνο ζωής.
Παρά ταύτα, οι αντιεμβολιαστές πρέπει να νιώθουν χαρούμενοι και υπερήφανοι, γιατί για μία ακόμη φορά κατόρθωσαν, να οδηγήσουν την κατάσταση στη Β. Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη σε τέτοιο σημείο, ώστε να ληφθούν εκ νέου έκτακτα μέτρα. Το δε σημείο που έχει φθάσει η κατάσταση, δεν αμφισβητείται από κανέναν, αφού είναι προϊόν επιστημονικής μελέτης των δεδομένων.
Αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι από τις 13 Σεπτεμβρίου έχουν τεθεί σε ισχύ μέτρα ελέγχου κατά την είσοδο σε δημόσιες υπηρεσίες, εστιατόρια, καφέ, μπαρ κλπ εύλογα μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι τα μέτρα αυτά στη Θεσσαλονίκη εφαρμόζονται πλημμελώς. Άλλως, δεν θα είχαμε οδηγηθεί στα περιοριστικά μέτρα. Η δε πλημμέλεια αφορά όλους, από τον κάθε πολίτη που δεν προσέχει και τον κάθε επιχειρηματία που χάριν του πελάτη δεν ελέγχει τα ιατρικά έγγραφα έως την Ηγεσία της Αστυνομίας της πόλης που έχει γίνει απλώς θεατής των συμβάντων.
Τα δε «σενάρια» ότι αυτό συνέβη, για να μην πραγματοποιηθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις στην πόλη, μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει, αφού δεν μπορεί να στηριχθεί σε καμία λογική σκέψη και συνειρμό. Εξ’ άλλου, από «σενάρια και θεωρίες συνομωσίας» έχουμε πια γίνει αποδέκτες χιλιάδων. Οι θάνατοι όμως όσων νοσούν και δεν είναι εμβολιασμένοι, σε συντριπτικό ποσοστό, είναι κάτι, που δεν αποτελεί σενάριο αλλά την σκληρή πραγματικότητα.
Όταν μάλιστα, η οικονομική ζωή της Χώρας και της Θεσσαλονίκης έχει αρχίσει και κινείται σε ανοδική τροχιά, είναι κρίμα να μας απασχολεί σαν είδηση το κομμάτι των αντιεμβολιαστών και όχι το επιχειρηματικό, το οποίο είναι η ζωντανή απόδειξη προόδου. Γιατί τα φώτα της προβολής έπρεπε να έχουν εστιάσει στη γενναία προσπάθεια όλων αυτών των ανθρώπων, που με μεγάλο αγώνα ξεπερνούν όσα η κρίση προκάλεσε και δημιουργούν την επόμενη ημέρα.
Κι μέσα σ’ αυτό το δύσκολο τοπίο της Θεσσαλονίκης, προέκυψαν και τα επεισόδια ανάμεσα σε μαθητές, αντιεξουσιαστές και όσους άλλους βρέθηκαν στη Σταυρούπολη, τον Εύοσμο και το κέντρο της πόλης με τις πορείες. Πέραν της κοινωνικής αναταραχής, των αστυνομικών μέτρων και των πολιτικών προεκτάσεων των επεισοδίων, είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε, την υπερμετάδοση του κορωνοϊού σε όλο αυτό το πλήθος ανθρώπων, όπου συμμετείχαν χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης.
Και όλα αυτά, για την πιο αγαπημένη πόλη μας και ένα διαχρονικό τόπο προορισμού.
Εν κατακλείδι, όπως έχει πλειστάκις τοποθετηθεί ο Πρωθυπουργός, είναι ευχής έργον, να μην «κλείσει» πάλι όλη η Χώρα και για χατίρι κάποιων να γονατίσουν οι πολλοί. Γιατί πλέον, αν ληφθούν συνολικά μέτρα, θα μιλάμε για ολοκληρωτική καταστροφή των πάντων.
