Απορημένη ακόμα και η χυδαιότητα

Του Γ. Τεκίδη

Λέξεις με βαρύνουσα σημασία και έννοια όπως η ντροπή, η αχαριστία, ο κυνισμός, το ψέμα, η χυδαιότητα, που στιγμάτισαν και χαρακτήρισαν ανά τους αιώνες ανθρώπινες συμπεριφορές, στάσεις και πράξεις, στέκουν αμήχανες, απορημένες, σχεδόν τρομαγμένες μπροστά στο…ήθος, την συμπεριφορά, την απίστευτη πρόκληση, την αλαζονεία και χυδαιότητα, αυτών που σήμερα υποδύονται την κυβέρνηση στη χώρα μας. Η τελευταία δε, η χυδαιότητα καθώς και η αναλγησία στέκουν άναυδες αλλά και με μια ικανοποίηση ότι η ασχήμια και ο αποτροπιασμός που εκπέμπουν οι ίδιες διαχρονικά, συγκρίνοντας την με αυτήν των κυβερνητικών Γκεμπελίσκων, τις επιτρέπουν να χαμογελάσουν έστω και πικρόχολα. Να χαμογελάσουν απρόσμενα ικανοποιημένες γιατί οι παραπάνω αποδεικνύονται πρωταθλητές στην αθλιότητα, την απερίγραπτη κατάντια.

<< Είμαστε τυχεροί >> δηλώνει από τη Θεσσαλονίκη ο άθλιος των αθλίων της κυβερνητικής κομπανίας Άδωνης, γιατί, λέει << έχουμε μια κυβέρνηση που αντιμετώπισε με… επιτυχία την πανδημία, όπως και την ακρίβεια και την οικονομική δυσπραγία. Φανταστείτε σε αυτές τις συνθήκες μια κυβέρνηση με Πολάκη, Τσίπρα και Σύριζα….>>. Τα είπε αυτά, έχοντας δίπλα του και τον Κυριάκο, να συμφωνεί χαμογελώντας σαρδόνια. Τα είπε αυτά και δεν είναι δυνατόν να μη ανατρίχιασαν το λιγότερο όσοι ήσαν παρόντες, ακόμη και του ίδιου πολιτικού χώρου, που διαθέτουν όμως ψήγματα σοβαρότητας, αξιοπρέπειας και λίγη συναίσθηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες διάγουν οι συμπολίτες μας. Δεν πρόκειται εδώ για προπαγάνδα και μικροκομματική σκοπιμότητα, όσο μαύρη και να είναι, αλλά για καταισχύνη, για πραγματική αρρώστια, για ύβρη. Την ώρα που οι εκατοσταριές του πολύ πρόσφατου παρελθόντος των συμπολιτών μας που κατέληγαν εκτός ΜΕΘ, θύματα της πανδημίας εγκαταλελειμμένοι στους νοσοκομειακούς διαδρόμους, εναλλάσσονται σήμερα με πενηνταριές και εξηνταριές σε καθημερινή βάση, αυτός επαίρεται για την…επιτυχή αντιμετώπιση της κατάστασης. Επαίρεται με κτηνώδη αναισθησία γιατί διέλυσαν το ΕΣΥ επί της ουσίας, επαίρεται γιατί ένα ποσοστό όχι ευκαταφρόνητο των νοσούντων που κατέληξαν, δεχόμενοι την απαραίτητη νοσηλευτική φροντίδα στις ΜΕΘ πιθανότατα θα επιβίωνε. Επαίρεται ο ορφανός από αισθήματα και κατανόηση για τις άδικα ανθρώπινες απώλειες , για την πρωτιά ανά εκατομμύριο πολιτών στην ευρώπη, που διεκδικεί η χώρα μας στον αριθμό θανόντων από την πανδημία. Δηλώνει ο ανερμάτιστος, ικανοποίηση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δεν προέκυψαν αποκλειστικά μόνο λόγο της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αφού η ανεξέλεγκτη ακρίβεια και το κόστος μιας αξιοπρεπούς στοιχειωδώς επιβίωσης είχαν πάρει την ανηφόρα πολύ πριν τα πολεμικά γεγονότα με την κυβέρνηση των αθλίων να παριστάνει τον τροχονόμο στα ποικιλώνυμα ιδιωτικά μεγαλοσυμφέροντα, φροντίζοντας γι αυτά. Καμαρώνει η πολιτική κανιβαλική νοοτροπία από την οποία διέπεται και αυτός και το μέγιστο μέρος του σημερινού πολιτικού προσωπικού της ΝΔ, όταν το κόστος ενέργειας, διατροφής και γενικά συντήρησης μιας μέσης λαϊκής οικογένειας, έχει γίνει βραχνάς και άγχος που στοιχειώνει κι αυτόν ακόμη τον ύπνο της. Καμαρώνουν οι απερίγραφτοι και απορούν δεν υπάρχει αμφιβολία, για την ανοχή, την υπομονή του κόσμου , που σοκαρισμένος παρακολουθεί – όσο μπορεί να παρακολουθήσει – τον ατελείωτο κατάλογο προκλήσεων και ασχημιών σε βάρος του.

Μάταια θα ψάξει ο ιστορικός του μέλλοντος στην νεώτερη μεταπολεμική περίοδο της χώρας, να βρει κυβέρνηση τόσο αδιάλλακτα ταγμένη στην εξυπηρέτηση των ολιγαρχικών συμφερόντων, αγνοώντας με τόσο προκλητικό τρόπο τις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, όσων παράγουν προς όφελος των πολλών. Μάταια θα ψάξει να βρει κυβερνητικούς παράγοντες, να ασχημονούν, να προσβάλλουν, να καταφεύγουν σε κατάπτυστες πρακτικές ,μεθοδεύσεις και πράξεις, προκειμένου να θίξουν και να αντιπαρατεθούν στους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Και επειδή η ώρα του κατεβάσματος της πιο χυδαίας πολιτικά θεατρικής παράστασης που παρακολουθεί τα τελευταία δυόμιση χρόνια ο τόπος, όλο και πλησιάζει, οι πρωταγωνιστές της θα γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι, όλο και πιο χυδαίοι. Να όμως που ότι και να κάνουν δεν μπορούν να αποτρέψουν το φως που ξημερώνει, αμέσως μετά από ένα βαθύ σκοτάδι.