Τέτοια εποχή που αποτελεί και μέρα μνήμης για τους αδικοχαμένους νεκρούς εργαζόμενους της «ΜΑΡΦΙΝ», βγαίνουν στο μεϊντάνι του διαδικτυακού «καμβά», διάφοροι «πλιατσικολόγοι» της εθνικοφροσύνης, της πατριδοκαπηλίας και λοιποί ανίδεοι φιλελέ, και ταυτίζουν τους αγώνες του λαού, τις κινητοποιήσεις του, με την προβοκατόρικη δράση, τις μολότοφ, την απρόσκοπτη βία, τις καταστροφές.
«Δηλώνουν» τιμητές των νεκρών της «ΜΑΡΦΙΝ» (θύματα της προβοκατόρικης δράσης και εργοδοτικής αυθαιρεσίας) για να υπονομευόσουν το κίνημα και τους αγώνες του.
Παραπληροφορούν και συκοφαντούν με στόχο να βάλουν εμπόδια στην συσπείρωση και οργάνωση νέου κόσμο και εργαζομένων.
Θέλουν να αποτρέψουν με ύπουλο τρόπο, την μαζικοποίηση των διάφορων αγωνιστικών μετώπων που παλεύουν ενάντια στις ληστρικές – αντιλαϊκές πολιτικές, και κυρίως εκείνου του τμήματος, που συσπειρώνει το ταξικό μέτωπο (ΠΑΜΕ) και στην πρωτοπορία του βρίσκονται οι κομμουνιστές.
Οι νεκροί της (ΜΑΡΦΙΝ) ήταν θύματα της προβοκατόρικης και παρακρατικής δράσης και όχι του απεργιακού μετώπου και των μαζικών – μαχητικών λαϊκών αγώνων, που αναπτύχθηκαν εκείνο το διάστημα με αφορμή την ψήφιση του 1ου «μνημονίου», και φόρτωνε τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού.
Εκείνοι οι αγώνες αν και δεν ήταν το απαύγασμα ταξικών διαδικασιών και διεργασιών που θα ανέβαζαν την στάθμη της πολιτικής συνείδησης, θα είχαμε μαζική λαϊκή χειραφέτηση από την αστική πολιτική και ιδεολογία, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα με όρους συνοχής και κλιμάκωσης, συμμετοχή και περιφρούρηση, είχαν δυναμική, μαχητικότητα και μαζικότητα που σίγουρα είχαν τρομοκρατήσει τα επιτελεία της αστικής εξουσίας και του κεφαλαίου.
Οι παρακρατικές δυνάμεις που έδρασαν σε διαταγμένη υπηρεσία εκείνη την ημέρα και προέβησαν στο έγκλημα της «ΜΑΡΦΙΝ». Ημέρα της μεγάλης απεργίας που 500.000 κόσμος διαδήλωνε μόνο στην Αθήνα ενάντια στην ψήφιση του 1ου «μνημονίου», ευνόησαν τους σχεδιασμούς του συστήματος και των επιτελείων της αστικής τάξης που θέλουν τον λαό φιμωμένο, φοβισμένο, προσκυνημένο, συμβιβασμένο, και να αποδέχεται όλα εκείνα τα μέτρα που του κάνουν την ζωή του δύσκολη – κόλαση, ώστε να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων.
Αφού από εκείνη την ημέρα του απεχθές εγκλήματος παρατηρήθηκε αποκλιμάκωση συμμετοχής κόσμου σε κινητοποιήσεις και αγώνες.
Ένας κόσμος άπειρος από εμπειριών αγώνων φοβήθηκε να συμμετάσχει άλλο, εν πολλής απογοητεύτηκε, και από πρωταγωνιστής έγινε θεατής των εξελίξεων.
Σημαντικό κομμάτι του λαού χειραγωγήθηκε ποικιλοτρόπως από διάφορους μηχανισμούς του συστήματος.
Πολλοί διαπαιδαγωγήθηκαν πολιτικά με αστικές συνταγές διαχείρισης, ξορκίζοντας την ταξική – ανατρεπτική πάλη, με εύκολες λύσεις που τους έταξαν, όπως το ψευδεπίγραφο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «πρώτη φορά αριστερά» και ότι με ένα νόμο και με ένα άρθρο θα καταργούσαν τα «μνημόνια».
Η μετέπειτα συνέχεια είναι γνωστή.
Πολύ γρήγορα αποκαλύφθηκαν τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο με έναν νόμο και ένα άρθρο δεν κατάργησε τα «μνημόνια» αλλά μαζί με τους άλλους μνηστήρες της εξουσίας του κεφαλαίου (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΑΝΕΛ – ΛΑΟΣ) φόρτωσαν στον λαό ένα ακόμα, το τρίτο μνημόνιο.
Η ταξική – πολιτική αφύπνιση του λαού φαλκιδεύτηκε τότε από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου επιλέχτηκε από το σύστημα να αναλάβει τον θώκο της αστικής διακυβέρνησης, κρίνοντας την ικανότητα του να χειραγωγεί πιο αποτελεσματικά την λαϊκή αντίδραση, προβάλλοντας κίβδηλα διλήμματα, που εκτόνωσαν τον λαϊκό θυμό και κάθε σκίρτημα ριζοσπαστικοποίησης του.
Αυτή την φαλκίδευση επιχειρούν και οι τυμβωρύχοι της «ΜΑΡΦΙΝ» που είναι εχθροί των λαϊκών – κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων.
Έτσι δίνουν τα διαπιστευτήρια τους στο σύστημα που θέλει απρόσκοπτα να συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική και η επίθεση στα λαϊκά δικαίωμα, για να διαιωνίζεται αυτό, και το κεφάλαιο να μένει ακλόνητο χωρίς να αμφισβητείται από τον λαό.
Οι αγώνες του λαού πρέπει να συνεχίσουν ακόμα πιο δυνατά το επόμενο διάστημα, περιφρουρώντας τους αποτελεσματικά από προβοκατόρικες ενέργειες, με την λαϊκή συμμετοχή να αυξηθεί και να εκφραστεί μαχητικά, αγωνιστικά, μαζικά στους δρόμους.
Καμιά εμπιστοσύνη του λαού στους θεματοφύλακες αστικών πολιτικών και λύσεων που θέλουν ο λαός να ζει πολύ κάτω από τις ανάγκες του και τις δυνατότητες που μας δίνει η εποχή, για να θωρακίζονται και να αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου που υπηρετούν με ταξικό ενθουσιασμό και θέρμη.
Η θα υπηρετείς το κεφάλαιο και τα κέρδη του ή θα υπηρετείς τις κοινωνικές ανάγκες και τα λαϊκά δικαιώματα, και τα δύο δεν γίνονται, και όσοι το επικαλούνται λένε συνειδητά ψέματα, για να εκμαιεύσουν την λαϊκή συναίνεση και να αποδέχεται ο λαός αδιαμαρτύρητα την «σφαγή» του.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, μέσα από τις αντικαπιταλιστικές – αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, μπορεί να οργανωθεί, να αντεπιτεθεί και να νικήσει.
Σαββίδης Παναγιώτης
