Εκ μέρους της Κίνησης Ελεύθερων Εκπαιδευτικών Πιερίας, το αιρετό μέλος Δημήτριος Μπουλούμης καταθέτει την άποψή του για την “επιχειρούμενη δίωξη του Δ/ντή του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης κ. Βαρδακώστα Γεωργίου
Ως αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Πιερίας επί δέκα συναπτά έτη και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πιερίας, αισθάνομαι την υποχρέωση να «συγχαρώ» δημόσια τους αχυράνθρωπους του παρελθόντος και του παρόντος, που κατάφεραν με υποχθόνια και παρασκηνιακά μέσα να πρωτοτυπήσουν για άλλη μία φορά.
Πραγματικά είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός να εγκαλείται από τη ΔΙΔΕ Πιερίας, ο Δ/ντής του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης κ. Βαρδακώστας Γεώργιος, για την πραγματοποίηση εκδήλωσης, με τη σύμφωνη γνώμη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και του 15μελους μαθητικού συμβουλίου με σκοπό τη συλλογή τροφίμων για τους υγειονομικούς, που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας.
Πριν από ένα χρόνο η Κυβέρνηση αποκαλούσε ήρωες όλους αυτούς τους εργαζόμενους, που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες μέσα στα νοσοκομεία για να στηρίξουν το εθνικό σύστημα υγείας και οι πολίτες τους χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια. Σήμερα τιμωρούνται με αναστολή εργασίας, διότι επέλεξαν ορθά ή λανθασμένα κατά την προσωπική τους άποψη, κάτι διαφορετικό από αυτό, που επέβαλε η Κυβέρνηση με αυταρχικό τρόπο.
Υπηρετώντας χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση αλλά και στο συνδικαλιστικό χώρο, έχω λάβει μέρος σε δράσεις αλληλεγγύης, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, είτε μέσω της ΕΛΜΕ Πιερίας, είτε μέσω των δράσεων των σχολικών μονάδων (συλλογή ρούχων και τροφίμων για πρόσφυγες και άπορους πολίτες, σεισμόπληκτους, πυρόπληκτους, Παλαιστίνιους και επιπλέον αιμοδοσίες, οικονομική στήριξη μαθητών και εκπαιδευτικών κ.α), που αποτελούσαν διαχρονικά και κάποιους από τους στόχους, που έθετε το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να καλλιεργηθεί στους μαθητές κουλτούρα εθελοντισμού, προσφοράς και αλληλεγγύης.
Σήμερα «οι χαρισματικοί ηγέτες», μας διδάσκουν με τις εκδικητικές και μικρόψυχες αποφάσεις τους, ότι αυτές οι δράσεις πρέπει να γίνονται επιλεκτικά, μόνο σε κάποιες κοινωνικές ομάδες και εφόσον δεν υπάρχει πολιτικό κόστος για τους κυβερνώντες.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η επιχειρούμενη δίωξη του κ. Βαρδακώστα δεν είναι τυχαία, αφού είναι ένας από τους ιδρυτές της «Κίνησης Ελεύθερων Εκπαιδευτικών», που είναι μη κομματική παράταξη εκπαιδευτικών και μάλιστα πρώτη στις επιλογές των εκπαιδευτικών, μολονότι δέχεται τα πυρά όλων των κομματικών παρατάξεων. Είναι ένας από τους ελάχιστους συναδέλφους, που τολμά να γράφει δημόσια αλήθειες και γεγονότα, καυτηριάζοντας παρανομίες της διοίκησης και μελών του συνδικάτου, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος.
Μπορεί οι υγειονομικοί, που βρίσκονται σε αναστολή να μη θεωρούν απαραίτητο να τους τιμήσει η πολιτεία για την προσφορά τους στο χώρο της υγείας, τα χρόνια της πανδημίας, νομίζω όμως πως ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας είναι να τους επιτρέψει να φροντίσουν και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρέπεια.
Μπορεί οι κομματικές μαριονέτες να μη θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να τιμηθεί ο Δ/ντής του Μουσικού Σχολείου, οι μαθητές του και ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, για αυτή τη δράση αλληλεγγύης, αλλά τουλάχιστον ας μη γελοιοποιούνται παρασυρόμενοι από την εμπάθειά τους, «τιμώντας» τον κ. Βαρδακώστα με μία ΕΔΕ.
Τέλος, νομίζω θα πρέπει οι «χαρισματικοί ηγέτες» να φροντίσουν πρώτα τα του οίκου τους, καθαρίζοντας το χώρο της εκπαίδευσης από αυτούς που πλαστογραφούν δημόσια έγγραφα, από αυτούς που εξυβρίζουν χυδαία και επιδεικνύουν τις πτυελικές τους ικανότητες και γενικότερα από όλους αυτούς, που έχουν αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός και εκτός υπηρεσίας και στη συνέχεια μπορούν να «τιμήσουν» με μία ΕΔΕ τους εκπαιδευτικούς, που υπηρετούν με ήθος και αξιοπρέπεια στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά έχουν ως «βασικό ελάττωμα» το ασυμβίβαστο με τη διαπλοκή.
Ακόμη και οι γνωστοί χαιρέκακοι χαμαιλέοντες, που χρησιμοποιούν σήμερα την κομματική τους επιρροή, υποκινώντας και επιβραβεύοντας τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές από τη μεριά της πολιτείας, θα πρέπει να θυμηθούν και τη διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών, που πριν από μερικά χρόνια διέλυσε τις ζωές κάποιων συναδέλφων και να καταλάβουν ότι δυνητικά ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε ανάλογη ή και χειρότερη θέση. Αλλά ακόμη και αν θεωρούν ότι πλέον κανένα κακό δεν τους αγγίζει, η ζωή και τα βιώματα του καθενός αποδεικνύουν με πολλούς τρόπους ότι η ζωή λειτουργεί ως τροχός ή ότι υπάρχει θεία δίκη.
Με εκτίμηση
Μπουλούμης Δημήτρης
