Φαύλοι είναι, φαυλοκρατία θα έχουμε. Μόνο που οι σημερινοί κυβερνητικοί πολιτικά ασχημονούντες και βάναυσα προκαλούντες τα δημοκρατικά και τα περί δικαίου αισθήματα του κόσμου, έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα προ καιρού. Αλλά μήτε ο όρος φαυλοκρατία, μήτε κανένας άλλος μπορούν να περιγράψουν την γενικευμένη πολιτική σήψη που μαστίζει τον τόπο. Φυσικά είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ, πως ανάλογα φαινόμενα τέτοιας πολιτικής αθλιότητας και κατάπτωσης, η χώρα στο πρόσφατο και απώτερο ακόμη παρελθόν της, δεν έχει ξαναζήσει.
Μοιάζει τελικά αστεία, κι ας μην είναι καθόλου έτσι, από την άλλη η επιμονή της αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική στο πολιτικό μπουλούκι που ισχυρίζεται ότι είναι κυβέρνηση, να ερωτά με στοιχεία και αποδείξεις για τα κυβερνητικά τεκταινόμενα και να περιμένει απαντήσεις. Απαντήσεις από ποιους και γιατί να απαντήσουν αυτοί που στη διαπασών διαλαλούν με την συμπεριφορά τους πως δεν οφείλουν καμία εξήγηση και ουδεμία λογοδοσία σε κανένα, παρά μόνο στους εαυτούς τους και σε αυτούς τους μεγαλοχορηγούς τους, που τους ανέδειξαν σε κυβέρνηση. Και περιμένουν και θα περιμένουν οι ερωτώντες, έστω και αν ηγούνται των κομμάτων της αντιπολίτευσης, έστω και μια διευκρίνιση. Περιμένει και ο κ. Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μια πρωθυπουργική απάντηση, κάτι τέλος πάντων να ψελλίσει ο μονίμως χαρούμενος και ανέμελος τώρα και ποδηλάτης, για το χωρίς προηγούμενο όργιο κρυφών και φανερών παρακολουθήσεων, θύμα του οποίου υπήρξε ο ερωτών όπως και άλλοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακόμη και επιχειρηματίες. Θα περιμένει σίγουρα και απάντηση θα λάβει, τον χειμώνα που το χιόνι θα είναι μαύρο. Επερωτήσεις βουλευτών ακόμη και της συμπολίτευσης κάποιες φορές, κατά κανόνα οδεύουν στις καλένδες η όταν ο αφέντης ερωτώμενος ευαρεστηθεί κάποτε, απαντά δίχως να απαντά, αποφεύγοντας την ουσία της ερώτησης με λεκτικές φιοριτούρες και απίθανες δικαιολογίες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, σίγουρα διασκεδάζουν και μετρούν την υπομονή των αντιπάλων τους, την αντοχή και την επιμονή τους, να ερωτούν, να ασκούν με άλλα λόγια τα προβλεπόμενα από την κοινοβουλευτική διαδικασία, δικαιώματα τους. Μόνο που η περιφρόνηση αυτή δεν αντανακλάται στα πρόσωπα μοναχά των πολιτικών τους αντιπάλων, αλλά στο πρόσωπο της ίδιας της δημοκρατίας. Της δημοκρατίας της οποίας η κακοποίηση και ο ευτελισμός έχουν προσλάβει απίθανες διαστάσεις. Το διαχρονικό και αναπαλλοτρίωτο ιδιοκτησιακό δικαίωμα του τόπου, το εντυπωμένο στο πολιτικό DNA της εγχώριας δεξιάς, ίσως εν μέρει να εξηγεί της επίμονη και συστηματική υβριστική στάση, την περιφρόνηση σε θεσμούς και νόμους, την περιφρόνηση της βουλής και των πολιτικών της αντιπάλων. Η καθιέρωση της ευτέλειας, της μπαγαπόντικης στάσης, του πολιτικάντικου σαλταδορισμού, της υιοθέτησης ως αλήθεια των μεγαλύτερων ψεμάτων, ως καθημερινότητα, ως κανονικότητα, σήμερα είναι η μεγαλύτερη απειλή για το πολιτικό και δημοκρατικό αύριο της χώρας.
Ίσως η σκέψη και ο προβληματισμός της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, αξιωματικής και των άλλων κομμάτων θα έπρεπε να ανατρέξει για παραδειγματισμό στο μακρινό 1981. Χρονιά σταθμός, όπου για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε σοβαρά το…αναφαίρετο ιδιοκτησιακό καθεστώς της δεξιάς, ζώντων και ακινήτων αυτού του τόπου. Χρονιά που ανάσανε η δημοκρατία, που φάνηκαν στον ορίζοντα η ελπίδα για δικαίωση έστω μερικών από τους λαϊκούς πόθους. Λαϊκούς πόθους ζυμωμένους για δεκαετίες με αγώνες, θυσίες και αίμα. Άλλοι τότε οι καιροί και οι συνθήκες, θα πει κάποιος, και άλλοι οι σημερινοί. Είναι όμως μια ευκαιρία οι δημοκρατικές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να βρουν αλληλέγγυοι τον αφηγηματικό δρόμο ενός νέου 1981.
