Τι φοβούνται από εσένα. Μην οργανωθείς στον χώρο δουλειάς σου, στην υπηρεσία, στην γειτονιά, στην συνοικία, στο χωριό και εκφράσεις αγωνιστικά, μαχητικά, μαζικά την δυσαρέσκεια σου στις εφαρμοζόμενες πολιτικές φτώχιας και λαϊκής δυστυχίας από τα ευρωενωσιακά κόμματα του αστικού τόξου.
Αν δεν θέλεις να σε αντιμετωπίζουν άβουλο, απαθή, αδιάφορο πρέπει να οργανωθείς και να παλέψεις, να μην αφήνεις με την ανοχή σου να φαίνεται ότι επικροτείς αυτές τις πολιτικές, που κάνουν την ζωή σου πιο δύσκολη, πιο στενάχωρη, για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι λίγοι.
Μην αφήνεις να σε κοροϊδεύουν με τα «Voucher», τα «Pass» της μιζέριας και τα «καλάθια» του εμπαιγμού, για να σε έχουν σε αναμονή και στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής πάλης γιατί εκεί φοβούνται να σε αντιμετωπίσουν.
Κλείσε τα αυτιά σου στους κήρυκες της μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, σε αυτούς που σου λένε ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα, για να ζει φοβισμένος, με σκυμμένο το κεφάλι, υποταγμένος και συμβιβασμένος.
Είναι αυτοί που σε θέλουν να ζεις «συμμορφωμένος» στα όρια του αστικού συστήματος και να αποδέχεσαι σαν νομοτελειακή κατάσταση τις πολιτικές αποψίλωσης μισθών – συνάξεων, καταβαράθρωσης των λαϊκών δικαιωμάτων, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ακρίβειας και φτώχιας.
Αυτοί που προβάλλουν το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι με μια κυβερνητική εναλλαγή μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Έργο που το έχουμε ξαναδεί, με τον «χαλίφη να παίρνει την θέση του χαλίφη», για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική, ακριβώς από εκεί που την σταμάτησε ο προηγούμενος για λογαριασμό του κεφαλαίου, της ΕΕ.
Αυτοί που παρουσιάζουν τις κρίσεις του συστήματος σαν κάποιο φυσικό φαινόμενο και όχι σαν αδιέξοδες πολιτικές διαχείρισης του, που τις συνέπειες πρέπει να τις πληρώνει ο λαός, με ότι αυτό συνεπάγεται για το βιοτικό του επίπεδο.
Η αβέβαιη ζωή, με άγχος και μιζέρια, δεν πρέπει να εμπεδωθεί σαν μια κανονικότητα που έτσι πρέπει να ζούμε, γονυπετής, χωρίς δικαιώματα, χειραγωγούμενοι από επιτελεία της αστικής προπαγάνδας.
Αυτή την ζωή θέλουν να διαχειριστούν για λογαριασμό του συστήματος πολλοί νέοι μνηστήρες της αστικής εξουσίας, που άρχισαν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και πλασάρονται σαν νέοι «σωτήρες» του λαού.
Όλα τα παραπάνω σενάρια πρέπει να αφήσουν αδιάφορο την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που συνεχίζει να υποφέρει και να αντιμετωπίζεται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου σαν επαίτης, που θα του βουλώνουν το στόμα με κανένα ψίχουλο που θα του πετάνε.
Ο λαός να μην βάλει καμιά πλάτη όπως του ζητούν για να πάει πιο κάτω, για να βγει το σύστημα όσο γίνεται πιο αλώβητο και να προστατευτούν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Χωρίς παρωπίδες, προκαταλήψεις και στερεότυπα να οργανώσει την αντεπίθεση του. Πρέπει να προσπεράσει αναβλητικότητες, φόβους, αντιλήψεις και ο ίδιος να οργανώσει τον αγώνα.
«Μόνο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Αυτό το μήνυμα ζυμώνουν χιλιάδες πρωτοπόροι εργαζόμενοι, συνδικαλιστικές οργανώσεις του ταξικού κινήματος πάνω από ένα μήνα σε όλη την χώρα για την οργάνωση της μεγάλης γενικής απεργίας την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου.
Κόντρα στην «σιγή ιχθύος» και το θάψιμο των εργατικών – λαϊκών κινητοποιήσεων από τα ΜΜΕ των πλουτοκρατών, κόντρα στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) που υπονομεύουν την απεργία αφού δεν λαμβάνουν ούτε ένα μέτρο για την οργάνωση και την επιτυχία της (βλ. εργατικό κέντρο Κατερίνης), κόντρα στον φόβο και τον αυταρχισμό, οι αγωνιστικές δυνάμεις του ταξικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, δίνουν την μάχη της ενημέρωσης, του περιεχομένου της απεργιακής μάχης, των πρακτικών μέτρων για την συμμέτοχη εργαζομένων, σημάνουν πραγματικό ξεσηκωμό.
Μέσα στους αγώνες, στις διεργασίες και ζυμώσεις, στην συμμετοχή στο σωματείο (εκεί που υπάρχουν εκεί που δεν υπάρχουν πρέπει να φτιαχτούν), στην Γενική Συνέλευση, στις συζητήσεις, μαθαίνει ο εργαζόμενος την δύναμη του, διαπαιδαγωγείται με τις άξιες της συλλογικότητας και ταξικής αλληλεγγύης, κατανοεί καλύτερα την θέση του στην κοινωνία σαν παραγωγός του κοινωνικού πλούτου, μαθαίνει ότι χωρίς αυτόν «γρανάζι δεν γυρνά».
Στους ανυπότακτους αγώνες αρχίζει και διαμορφώνει ταξική συνείδηση και αντιλαμβάνεται ότι το κοινωνικό υποκείμενο της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής είναι αυτός, βάζοντας τέρμα στην κοινωνική καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στον φαύλο κύκλο της φτώχιας, της ανασφάλειας, της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, κα.
Από αυτή την σκοπιά κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, καμιά απεργία δεν είναι άσκοπη, μόνο αυτοί που δεν γίνονται, μόνο αυτές που δεν πραγματοποιούνται.
Μπορούμε να τους τρομάξουμε και αυτό μπορεί να γίνει με την συμμετοχή στην μεγάλη γενική απεργία στις 9 Νοεμβρίου με τις χιλιάδες λαού, απεργούς, που θα κατακλείσουν τις πλατείες της χώρας, ανταποκρινόμενοι στα απεργιακά καλέσματα των αγωνιστικών – ταξικών δυνάμεων, των σωματείων και συνδικάτων.
Η μεγάλη απεργία στις 9 Νοεμβρίου πρέπει να τραντάξει κυβέρνηση, αστικά κόμματα, καπιταλιστές, να βγάλει μπροστά τα αιτήματα των εργαζομένων που συγκρούονται με την στρατηγική του κεφαλαίου και τις πολιτικές των κομμάτων του συστήματος που καλούν τον λαό να ζει όλο με λιγότερα και με μειωμένες απαιτήσεις.
Δίπλα στους εργαζόμενους έχον θέση οι αυτοαπασχολούμενοι, μικροί καταστηματάρχες που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα και έρχονται αντιμέτωποι με νέα λουκέτα, οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι που το μεγάλο κόστος παραγωγής σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές που πουλάνε έχει γίνει «απαγορευτικό» για να συνεχίζουν να καλλιεργούν, να παράγουν, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι φοιτητές – σπουδαστές, μαθητές.
Είμαστε οι πολλοί, είμαστε ο λαός, κάτω από προϋποθέσεις χειραφέτησης από την αστική πολιτική και ιδεολογία μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση και να νικήσουμε για την ζωή, την κοινωνική προκοπή – ευημερία.
Συμμετέχουμε στην απεργία με όρους κλιμάκωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης, συνεχίζουμε με περισσότερη ένταση και νέες δυνάμεις στο πλευρό μας μέχρι την νίκη.
Το απεργιακό ραντεβού των ταξικών δυνάμεων, των σωματείων και συνδικάτων στην Κατερίνη είναι την Τετάρτη 9 Νοεμβρίου στις 10 και 30 το πρωί στην κεντρική πλατεία της Κατερίνης.
Σαββίδης Παναγιώτης
