Και μόνον η καταγραφή των μεγάλων προβλημάτων και των αιτημάτων που αφορούν τον σχεδιασμό και την προώθηση των αναγκαίων δράσεων και έργων που έχει ανάγκη η Αχαΐα, με τα οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ο Πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στον τόπο μας και τις επαφές του με τους αιρετούς εκπροσώπους και τους φορείς του Νομού μας, θα έπρεπε να τον είχε πείσει ότι, τα μεγάλα λόγια δεν μπορούν να αποσιωπήσουν ή να αποκρύψουν την ένδοια ως προς το παραγόμενο αποτέλεσμα του κυβερνητικού έργου.
Το χάος που χωρίζει τα λόγια από τα έργα, δεν μπορεί να καλυφθεί από τις μεγάλες, επικοινωνιακής λογικής επισκέψεις του Πρωθυπουργού στις περιφέρειες της χώρας.
Αναπαράγονται πολιτικές αντιλήψεις που θέλουν τον εκάστοτε Πρωθυπουργό ή Υπουργό, να συνεχίζει τιςκατεστημένες για δεκαετίες πρακτικές. Αντιλήψεις και πρακτικές που συμπυκνώνει η γνωστή, αλλά και κωμικοτραγική φράση «κατόπιν ενεργειών μου». Μεταφράζονται στην πράξη, σε πολιτική και οικονομική εξάρτηση του πολίτη από τις βουλήσεις ισχυρών παραγόντων, αντί να υπηρετείται το κοινό συμφέρον. Αυτές οι πρακτικές δεν αποτελούν μόνο καθήλωση σε ένα παρελθόν το οποίο οι Έλληνες πληρώνουν πολύ ακριβά, και ιδιαίτερα τα τελευταία δώδεκα χρόνια με μεγάλο κόπο και πόνο, αλλά αποτελούν και προσβολή για τους ίδιους τους πολίτες, που κάποιοι τους θέλουν άβουλους παρακολουθητές κυβερνητικών επιλογών και αποφάσεων, όπως και ιδεών ειδημόνων.
Όλα αυτά, ευθύνονται για την απουσία σχεδίου και βιώσιμης προοπτικής για τους Έλληνες, τη χώρα. Και τούτο, γιατί όσα είδε και άκουσε ο Πρωθυπουργός στην Αχαΐα, αποτελούν, με τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου βεβαίως, τον κοινό παρονομαστή της ομηρίας μας στο πελατειακό μοντέλο άσκησης της πολιτικής, που έχει ως αποτέλεσμα την οικονομική δυσπραγία για τους πολλούς, την κοινωνική καχεξία για το λαό μας και εντέλει την απουσία ζωογόνου οράματος για τη χώρα. Όραμα αναγκαίο ως απάντηση σε ένα σύνθετο παγκόσμιο περιβάλλον πρωτόγνωρων προκλήσεων και άδηλων ως προς την έκβασή τους γεωπολιτικών εξελίξεων.
Η Αχαΐα, όπως και ολόκληρη η Ελλάδα, δεν μπορεί να οδηγηθεί στο μέλλον με την καθυστερημένη έναρξη της κατασκευής ενός δρόμου, όπως της Πατρών – Πύργου. Ούτε και με μια δεκάδα έργων, τα οποία επί χρόνια δρομολογούνται αλλά ακόμη δεν έχουν βρει τη οδό της υλοποίησης τους. Αλλά ούτε και με την συνεχιζόμενη υποβάθμιση βασικών δικαιωμάτων και κοινωνικών υπηρεσίων, όπως της υγείας και της παιδείας.
Μοναδική λυτρωτική και βιώσιμη διέξοδος, είναι ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός, αποτέλεσμα δημοκρατικής και συμμετοχικής διαβούλευσης.
Επίκεντρο ο πολίτης και η ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων του τόπου, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Με σύγχρονες πολιτικές, όπως της ενεργειακής δημοκρατίας, που καθιστά τον πολίτη ενεργό, παραγωγό και όχι μόνο καταναλωτή, που θα μειώσει δραστικά το κόστος της ενέργειας. Πολιτικές που συνιστούν και παραδείγματα επιλογών που θα πρέπει να αποτελέσουν μέρος ενός συνεκτικού σχεδίου – οδηγούπρος ένα μέλλον αξιοπρέπειας, ελπίδας και προοπτικής. Απαιτείται βέβαια, η διαφανής αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων. Και υπάρχουν προς τούτο, σημαντικέςχρηματοδοτήσεις από την ΕΕ, όπως και αυτή του Ταμείου Ανάκαμψης.
Το βασικό διακύβευμα στο οποίο δεν απαντά η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι το αν υπάρχουν χρήματα, αλλά τοποιος αποφασίζει το που πάνε και το πως οι διαθέσιμοι πόροι. Σχεδιασμένα δημοκρατικά, συμμετοχικά και με διαφάνεια ή πελατειακά, ψηφοθηρικά και υπό την πίεση των μεγάλων συμφερόντων;
Η Ελληνική κοινωνία και η χώρα, δεν μπορούν να συνεχίσουν να βιώνουν την άγονη αντιπαράθεση εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν χωρίς ουδεμία ενοχή όλες εκείνες τις αντιλήψεις και πρακτικές που ευθύνονται για τις συνεχείς κρίσεις και την αδιέξοδη προοπτική για όλους τους Έλληνες.
