Για την …ποιότητα της δημοκρατίας τους συζητάνε οι πραιτοριανοί του Κυριάκου και σκάνε στα γέλια. Και πώς να μη ξεκαρδίζονται για το συγκεκριμένο ζήτημα, αφού ακράδαντη είναι η πίστη τους, πως τον λαουτζίκο ποσώς τον αφορά το θέμα και για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι κάποιο ξεροκόμματο που θα καταδεχτεί να τους ρίξει ο πονόψυχος άρχοντας – πρωθυπουργός. Γιατί, σου λέει, τρώγεται η δημοκρατία, χορταίνεις με αυτή και την ποιότητα της;. Όχι; ε τότε τι συζητάμε. Το ξεροκόμματο, λοιπόν, πάνω από όλα και τα άλλα, να χαμε να λέγαμε. Απλές και σταράτες εξηγήσεις από το παρακρατικό γκουβέρνο, που δρέπει δάφνες λαμπρές όχι μόνο στην ημεδαπή μα και στο εξωτερικό πάνω στο ζήτημα της δημοκρατίας και του πλουραλισμού στην ενημέρωση. Το παράδειγμα της Γαύδου είναι λίαν διαφωτιστικό και κατατοπιστικό για το πώς εννοεί στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τις ατομικές ελευθερίες και τι είδους δημοκρατίας πρεσβεύει το ντυμένο με δημοκρατικό κουστούμι παρακράτος. Όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε και τις διαφορές και κατά κάποιο τρόπο και τις νοοτροπίες του σημερινού παρακράτους, από εκείνο των ενδόξων δεκαετιών του 50, 60 και μεγάλου μέρους του 70. Τότε που η στυλοβάτης και εγγυητής των δημοκρατικών ελευθεριών, η Βασιλική χωροφυλακή απευθύνονταν στα δημοκρατικά και αριστερά μιάσματα σε αστικά κέντρα και ύπαιθρο με εκείνο το…μειλίχιο << σε θέλει ρε ο Διοικητής αύριο το πρωί στο τμήμα…>>. Δεν ρωτούσες τι σε θέλει, μήτε θα λάβαινες και καμία απάντηση. Ύστερα γνώριζες πολύ καλά, τι σε ήθελαν και η κουβέντα ήταν περιττή. Από το τμήμα έφευγες, στην καλύτερη περίπτωση με μόνο το κήρυγμα περί της επικινδυνότητας της κόκκινης αρκούδας, τις συστάσεις και παραινέσεις για αναθεώρηση ιδεών και υιοθέτηση του σωστού εθνικά δρόμου: πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Και λέμε στην καλύτερη περίπτωση, γιατί μαζί με το παραπάνω πρώτο μάθημα, ακολουθούσε και η σχετική…προπόνηση ( χέρι πάνω- χέρι κάτω ), αν ο Διοικητής αντιλαμβανόταν πως ο παρασυρμένος από τους εχθρούς του έθνους, ήταν και ντεφορμέ.
Να όμως που αλλάζουν οι καιροί και μαζί με αυτούς αλλάζει και το παρακράτος. Όταν μάλιστα αυτό τυχαίνει να υποκαθιστά και επίσημα πλέον το κράτος. Προχθές στη Γαύδο, το όργανο της τάξης απευθύνθηκε ευγενικά, λέει, σχεδόν μειλίχια στην πρώην Αντιδήμαρχο του νησιού και γνωστή πολέμια της Μητσοτακικής ακροδεξιάς κυβέρνησης: να μη κυκλοφορεί η παραπάνω δημόσια, να κλειστεί στο σπίτι της, μέχρι να φύγει ο Κυριάκος από το νησί το οποίο ένεκα των Θεοφανείων επισκέπτονταν. Αυτό γιατί τυχόν εμφάνιση της ενώπιον του, πιθανόν να σύγχυζε τον κ. πρωθυπουργό. Δεν μπορεί κανείς να μη επισημάνει την τεράστια από την τότε, με την σημερινή συμπεριφορά του κράτους της δεξιάς, το συνυφασμένο και απροκάλυπτα σήμερα με την ακροδεξιά. Γιατί μπορεί σήμερα να άλλαξε το πατροπαράδοτο φαιό κουστούμι του το παρακράτος, με αυτό το φέρον και ρίγες…δημοκρατίας, όμως ακόμη νοιώθει εκείνη την κλασσική δυσανεξία και αναγούλα όταν ακούει αυτές τις …περίεργες λέξεις: κριτική, αυτοκριτική, δημόσια αποδοκιμασία και γενικά ότι σηματοδοτεί η …οχλοκρατία.
Στην αρχή του παρόντος, γράφουμε για το τι πιστεύει η κυβέρνηση ότι αφορά και νοιάζει σήμερα τον λαουτζίκο. Φαίνεται να ξεχνά πως ειδικά σήμερα τον αφορά πολύ περισσότερο από άλλοτε το ποιός τον κυβερνά και ποιός ευθύνεται για την σημερινή του κατάντια και σύντομα θα το αποδείξει περίτρανα.
