Έτσι ακριβώς, όπως την περιέγραφε στην ιδρυτική της διακήρυξη ο Κων/νος Καραμανλής. Φιλελεύθερη, δημοκρατική, λαϊκή, με το βλέμμα στραμμένο προς το Κέντρο. Μακριά από τα γνωστά Πολιτικά Άκρα, τα οποία εξόρκιζε και εξορκίζει διαχρονικά στο πλαίσιο και της γνωστής θεωρίας, ως καταστροφικά για την χώρα και ιδιαίτερα εκείνο της Αριστεράς. Γιατί για το άλλο άκρο, το πολιτικά ομογάλακτο με αυτή, πάντα κρατούσαμε μια πισινή που λέει και ο λαός μας. Και να, που έχει ο καιρός γυρίσματα και η νεοφιλελεύθερη δεξιά του Κυρ. Μητσοτάκη, καθοδηγούμενη από το ύστατο …συμφέρον της πατρίδας και για τη… σωτηρία της, αποφασίζει να κλείσει το πάζλ των συζητήσεων και των αποριών και να εναγκαλισθεί την μέχρι πρότινος περιφρονημένη πολιτική της αδελφή, την ακροδεξιά του πρώην ΛΑΟΣ. Ο Φιλελεύθερος Κυριάκος χωρίς προσχήματα και άλλα περιττά πολιτικά τσιτάτα και αναλύσεις, χέρι- χέρι με τον Καρατζαφέρη, τον αποκαλούμενο και Καραταζαφύρερ παλαιότερα λόγο και των ακραιφνών….δημοκρατικών πεποιθήσεων και απόψεων από τις οποίες διαπνέεται ο περί ους ο λόγος.
Εξάλλου πολιτικά του παιδιά – έτσι αποκαλεί μέχρι και τώρα την αγία και ιερά κυβερνητική τριάδα, την αποτελούμενη από τους Μάκη, Θάνο και Άδωνη – η οποία προηγήθηκε του ιδίου, αναζητώντας μέλλον στις αγκάλες της μεγάλης αδελφής. Βέβαια το προηγηθέν μεγάλο χρονικό διάστημα δεν υπήρξε καθόλου ανέφελο και ομαλό στις σχέσεις Καρατζαφέρη και ΝΔ. Η αποχώρηση από τις τάξεις της συντηρητικής παράταξης του εγχώριου…φανατικα δημοκράτη Καρατζαφέρη, από το 2000, έφερε κατά καιρούς συγκρούσεις μεταξύ αυτού και της κομματικής του μητρός, κυρίως για την…ποιότητα της δημοκρατίας και των λαϊκών ελευθεριών από τις οποίες διαπνέονταν ο καθένας τους. Η προσχώρηση στην ΝΔ των Βορίδη και Γεωργιάδη το 2012, επί εποχής του ηγεμονεύοντος στη ΝΔ Αντ. Σαμαρά, προκάλεσε τότε και την γνωστή δήλωση Καρατζαφέρη, του εγκαταλειμμένου από τις φαιοχίτωνες συνοδοιπόρους του στον ΛΑΟΣ << Απέκτησε – ο Σαμαράς – δελφίνο μετά υπασπιστού>>. Οπού δελφίνο, εννοούσε, τον Βοριδη και υπασπιστή του, τον Τσιρίδα.
Κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι από τότε και μόλις τώρα ο οιονεί ηγέτης του ΛΑΟΣ και ο πρωθυπουργός Κυριάκος, συνειδητοποίησαν πως τύφλα να χουν οι δήθεν διαφορές τους, μπροστά στο ενδεχόμενο απώλειας της κουτάλας, μπροστά στο ενδεχόμενο να προκύψει στις επερχόμενες εκλογές ο έξω αποδώ άθεος με τα μιάσματα του, ως κορμός μιας δημοκρατικής –προοδευτικής,λέει, κυβέρνησης. Λες και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μα και ο πραγματικός πατριώτης Γιώργος Καρατζαφέρης, δεν είναι ορκισμένοι δημοκράτες , γνήσιοι υπερασπιστές της νομιμότητας, του Συντάγματος , της ισονομίας και γενικά του κράτους δικαίου. Επομένως οι κρυφοί εχθροί του έθνους, οι γνωστοί διεθνιστές και εθνομηδενιστές, Αριστεροί, Σοσιαλιστές και πάσης φύσεως κουλτουριάρηδες δημοκράτες, που ανακάλυψαν, που βρήκαν ανίερη, αντιδημοκρατική και άθλια πολιτικά την σύμπραξη των δυο;. Να χαρακτηρίζεται η συμμαχία της όλης δεξιάς – λείπει προς το παρόν μόνο ο Βελόπουλος και ορισμένα παλληκάρια της σοβαρής ΧΑ – αλλά και αυτοί σύντομα θα συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους που διέρχεται η πατρίδα από την κόκκινη ακρίδα και θα στοιχίσουν τις δυνάμεις τους πίσω από αυτές του Κυριάκου και των πολιτικών απογόνων των εθνικοσοσιαλιστών του Γκέμπελς. Όπως και να χει, ουδείς δικαιούται να επικρίνει και να χαρακτηρίζει ως άθλια την πολιτική μετάλλαξη του Κυρ. Μητσοτάκη. Ήταν και παραμένει γνήσια…φιλελευθερος και κεντροδεξιός πολιτικός, έτσι όπως ακριβώς επιτάσσει η παράδοση , οι αρχές και οι αξίες της συντηρητικής παράταξης. Όπως ακριβώς επιτάσσουν τα μικροκομματικά του συμφέροντα και προπάντων τα προσωπικά και εκείνα της οικογένειας του, τηρώντας τις παραδόσεις ως γνήσιος απόγονος του αρχιερέα της ίντριγκας και της πολιτικής ανωμαλίας Κων/νου Μητσοτάκη. Λίγη υπομονή και η ζωή θα…δικαιώσει τους δυό θαρραλέους …εθναμύντορες.
ΥΓ. Ένα όχι ευκαταφρόνητο αριθμητικά σκεπτόμενο και σοβαρό τμήμα της συντηρητικής παράταξης, πώς να αισθάνεται άραγε, βλέποντας την πολιτική εξαχρείωση, την δίχως προηγούμενο πολιτική αλητεία της σύμπραξης της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ με τα χουντικά και νεοφασιστικά κατάλοιπα της μεταπολιτευτικής μας πολιτικής ιστορίας;
Από την άλλη απέναντι στην ακροδεξιά πολιτική πανούκλα, επιμένουν ακόμη κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και οι ηγεσίες τους να αναλώνονται σε ανούσιες στα κύρια ζητήματα δημοκρατίας και ανάταξης του τόπου, κοκορομαχίες μεταξύ τους, με στόχο το εφήμερο μικροκομματικό συμφέρον;
