Και σύνεση, και εγκράτεια, και ψυχραιμία και όλα όσα πρέπει να διακρίνουν τα στελέχη ιδιαίτερα πρώτης γραμμής. Τo ζητά, τo απαιτεί στο κάτω της γραφής ο κόσμος της αριστεράς, ο κόσμος ο ανώνυμος που βάζει αγόγγυστα πλάτη στα δύσκολα, που υποφέρει , αγωνιά και πονά, αγωνιζόμενος με ανιδιοτέλεια, το ζητά από τα κεντρικά στελέχη που τίμησαν αλλά και τιμήθηκαν από το κόμμα. Πως είναι δυνατόν μια κριτική έστω και σκληρή , ακόμη και άδικη από δημοσιογράφο προς ένα από τα παραπάνω μεγαλοστελέχη να μετατρέπεται σε δημόσια αντιπαράθεση ολκής, συμπαρασύροντας σε αυτή και τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα, όλο δηλαδή το κόμμα. Ποιος μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα αντίδρασης, απάντησης από οποιονδήποτε που θεωρεί ότι παραποιείται η αλήθεια η ότι υπάρχει πρόθεση προσωπικού του διασυρμού; Κανείς φυσικά. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι το να παίρνει διαστάσεις ανεπίτρεπτες, να κυριαρχεί σχεδόν στην επικαιρότητα και να δίνει την εντύπωση στον κόσμο ότι ολόκληρο το κόμμα μαλλιοτραβιέται δημόσια με ένα αρθρογράφο επειδή αυτός άσκησε η ασκεί κριτική σε στελέχη του, όπως και να την χαρακτηρίσει κανείς, δεν περιποιεί σίγουρα τιμή για το κόμμα. Λες και δεν έχει να ασχοληθεί ο Σύριζα-προοδευτική συμμαχία με τίποτα άλλο σημαντικό, λες και όλα βαίνουν κατ ευχή, οπότε ας λύσουμε τις…διαφορές μας με μερικούς δημοσιογράφους που δεν μας τα λένε όπως θα θέλαμε.
Και όλα αυτά σε καιρούς δύσκολους, θολούς, σύνθετους που δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, με μια κυβέρνηση που πυροβολεί αδιάκριτα δικαιώματα και κατακτήσεις αυτών που μοχθούν και παλεύουν σε καθημερινή βάση για να μπορεί να σταθεί αυτός ο τόπος στα πόδια του. Μια κυβέρνηση που πριονίζει αδίστακτα το μέλλον της νεολαίας μας, που μετατρέπει δίχως δεύτερη σκέψη κι αυτή ακόμα την υγειονομική κρίση σε τηλεπικοινωνιακό σόου, αρκεί να προσθέσει κάποιους ακόμη πόντους μικροκομματικού οφέλους στις αποσκευές της. Τώρα που το τέλος της επερχόμενης πανδημίας θα σημάνει σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς την αρχή του νέου γύρου των παθών εργαζομένων και ανέργων, επαγγελματιών, αγροτών και επιστημονικού δυναμικού της χώρας, παθών ανάλογων αυτών της Μ. Εβδομάδας χωρίς την αναμενόμενη ανάσταση. Ε.. αυτό τον ποτισμένο με την λαϊκή αγωνία και το άγχος καιρό η αξιωματική αντιπολίτευση, ο Σύριζα-προοδευτική συμμαχία, διάλεξε για να λύσει ζητήματα…ύψιστης σπουδαιότητας όπως το αναφερόμενο στην αρχή του παρόντος κειμένου. Μόλις προχθές ο Αλ.Τσίπρας μίλησε για την αναγκαιότητα συγκρότησης της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με την αριστερά και όλο το προοδευτικό χώρο. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο, απαίτηση και προϋπόθεση για ένα νέο λυτρωτικό ξεκίνημα του λαού μας, απαιτεί δράση και συμπεριφορές από στελέχη και μέλη, που βρίσκονται στον αντίποδα του κουτσομπολιού και της πολικάντικης κατινιάς.
Είναι πια καιρός ο κόσμος της αριστεράς μέλη και φίλοι, αυτοί που αποκαλούνται στην πολιτική ορολογία κομματική βάση, αυτοί που ζαλώνονται κάθε λίγο τα σχοινιά στις πλάτες για να ξεκολλήσει το κάρο στα δύσκολα, να σταματήσουν να πληγώνονται, να απογοητεύονται, από συμπεριφορές, πρακτικές και νοοτροπίες κάποιων κομματικά μεγάλων. Δεν αξίζει ούτε στους μεν, ούτε στους δε ένα τέτοιο μελαγχολικό πολιτικό μέλλον.
