Η κυρία Άρτεμις Χατζηγιαννάκη είναι μια προσωπικότητα ευγενής, μορφωμένη, με έντονη καλλιτεχνική φλέβα.
Τα έργα ζωγραφικής της σε ταξιδεύουν ρεαλιστικά σε μια άλλη εποχή και συνάμα τα υπέροχα μοναδικά ημερολόγια τοίχου που δημιουργεί πλαισιωμένα με κείμενα του δημοσιογράφου και συγγραφέα κυρίου Νίκου Βατόπουλου αναμφίβολα έχουν μια περίωπη θέση σε έναν από τους τοίχους του σπιτιού μας!
Με αφορμή την έκθεση «Βρυσάκι. Αναζητώντας τη χαμένη συνοικία» όπου επισκέφτηκαμε στο «Λουτρό των Αέρηδων» στην Πλάκα της Αθήνας και μας ξενάγησε σε αυτή η κυρία Χατζηγιαννάκη , προχωρήσαμε στην υλοποίηση της παρακάτω συνέντευξης και την ευχαριστούμε πολύ για την άμεση ανταπόκρισή της!
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμβρίου 2023.
Τι θέση έχει η ζωγραφική στη ζωή σας;
Η ζωγραφική είναι ένα άνοιγμα σε νέους ορίζοντες στην ζωή μου. Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζω και πάντοτε έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θα ήθελα να γίνω ζωγράφος. Μόνο που άργησα να μεγαλώσω και ζωγράφος έγινα σε μεγάλη σχετικά ηλικία (μετά τα 50) και πάντα στα πλαίσια και σε συνδυασμό με όλες τις ήδη διαμορφωμένες δραστηριότητες και υποχρεώσεις της ζωής μου (οικογένεια, επάγγελμα). Όμως, τώρα μετά από σαράντα χρόνια που άσκησα το επάγγελμα του συμβολαιογράφου και πιστεύω ότι έχω ολοκληρώσει τον κύκλο μου, η ζωγραφική όχι μόνο έχει ένα συναρπαστικό παρόν στην ζωή μου, αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο αύριο .
Μιλήστε μας για την έκθεσή σας με τίτλο «Βρυσάκι. Αναζητώντας τη χαμένη συνοικία» στο «Λουτρό των Αέρηδων» στην Πλάκα της Αθήνας…
Πρόκειται για μία έκθεση που δεν έχει μόνο εικαστικό χαρακτήρα, αλλά και ιστορικό. Στοχεύει μεταξύ άλλων στην διάδοση της ιστορίας αυτής της Παλαιάς συνοικίας των Αθηνών, η οποία εκτεινόταν μεταξύ Θησείου και Ακροπόλεως, στον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Αγοράς. Ένα μεγάλο μέρος από την συνοικία Βρυσάκι απαλλοτριώθηκε και κατεδαφίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 για τις ανάγκες των ανασκαφών, που διηύθυνε η Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών. Μέσα από τις εικαστικές δημιουργίες της έκθεσης αναβιώνουν και αναπλάθονται ιστορίες και μνήμες από την καθημερινή ζωή και τις δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής.
Η αναπαράσταση, με την ματιά ενός σύγχρονου εικαστικού, όλων αυτών των σκηνών από την καθημερινότητα της χαμένης συνοικίας, πέρα από την νοσταλγική απόλαυση που μπορεί να προσφέρει στον σημερινό θεατή, συντελεί στην προσέγγιση του ιστορικού παρελθόντος και την αποκατάσταση της συνέχειας στην ιστορία της πόλης.Δεν είναι τυχαίο ότι η έκθεση φιλοξενείται στο Λουτρό των Αέρηδων, ένα από τα ελάχιστα διασωθέντα μνημεία της πρώιμης οθωμανικής περιόδου, το οποίο μέχρι το έτος 1965 λειτουργούσε κανονικά σαν λουτρό, απετέλεσε σημείο συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών και σήμερα πλέον με το σύγχρονο μουσειακό περιβάλλον του, αποτελεί σημείο συνάντησης καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δράσεων.
Μέσα στο ρεαλιστικό πεδίο της αποτύπωσης του χώρου, από πού αντλείτε την έμπνευση για τις φανταστικές παρεμβάσεις σε αυτό;
Από διάφορες πηγές, κυρίως από παλαιές φωτογραφίες, λογοτεχνικά κείμενα και άλλα έντυπα της εποχής, αλλά και από επιτόπιες επισκέψεις στην περιοχή, στην οποία διαδραματίζονται τα έργα. Ίσως, η in situ επίσκεψη να αποτελεί και το πιο δραστικό τρόπο προσέγγισης και αναπαράστασης ενός θέματος.
Πώς γνωριστήκατε με τον κύριο Νίκο Βατόπουλο και ποιο το κοινό της πορείας σας για συνεργασία μαζί του;
Τον Νίκο Βατόπουλο τον εκτιμούσα πάρα πολύ σαν δημοσιογράφο και συγγραφέα και ταυτιζόμουν πάρα πολύ με τις απόψεις του. Πέρα όμως από την εκτίμηση και τον σεβασμό, η κοινή αγάπη μας για την ιστορία και το παρελθόν της Αθήνας και η επιμονή σε μια πιο αισιόδοξη θεώρηση για το μέλλον της πόλης μας, νομίζω ότι συνετέλεσαν, ώστε η συνεργασία μας να γίνει πιο γόνιμη και εποικοδομητική. Πολλές φορές έχω εμπνευστεί σκηνές και έργα με αφορμή λογοτεχνικά κείμενα ή άρθρα του Νίκου Βατόπουλου.
Από όλους τους πίνακες της έκθεσης αυτής αν θα έπρεπε να ξεχωρίσετε κάποιον ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Υπάρχουν κάποιοι πίνακες, όπως η Παζαρόπορτα (γυναίκες που πλένουν και απλώνουν ρούχα στον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς) και ο κυρ Βοριάς (οργανοπαίχτης που παίζει πίπιζα στο ρολόι του Κυρρήστου), που σηματοδοτούν κάτι περισσότερο από μία νοσταλγική σκηνή του παρελθόντος. Κυρίαρχη και στα δύο έργα είναι η σχέση του ανθρώπου με τα αρχαία μνημεία. Οι άνθρωποι αυτής της γειτονιάς ζούσαν στην σκιά της Ακρόπολης, χρησιμοποιούσαν την Πύλη της Αθηνάς Αρχηγέτιδος για το άπλωμα των ρούχων τους και τα νερά της Κλεψύδρας για την μπουγάδα τους και συνομιλούσαν με τους Αέρηδες στο Ρολόι του Κυρρήστου μετατρέποντας τα θροΐσματα του Βοριά σε εορταστικό σάλπισμα.
Είστε ευτυχισμένη όταν…;
Όταν μπορώ να επικοινωνήσω με τους άλλους. Και αυτό επιδιώκω μέσα από την ζωγραφική, να εξασφαλίσω ένα άνοιγμα επικοινωνίας.
Έχετε κάποιο μότο στη ζωή σας,
«Μπορώ και καλύτερα»!
Λίγα λόγια για την κυρία Άρτεμις Χατζηγιαννάκη:
Η Άρτεμις Χατζηγιαννάκη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1961 από γονείς μικρασιατικής καταγωγής. Εργάζεται σαν συμβολαιογράφος στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, ενώ έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές:
– Ατομική έκθεση «Βρυσάκι. Αναζητώντας την χαμένη συνοικία», Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού. Συνεπιμέλεια Νίκος Βατόπουλος, Λουτρό των Αέρηδων, Αθήνα 14-5-2023 έως 31-12-2023 (κατάλογος) .
–Ατομική έκθεση «Το Πνεύμα του ’60 – Περιήγηση σε έναν κόσμο που έφερε το αύριο», επιμέλεια Νίκος Βατόπουλος, TAF / the art foundation, Αθήνα Ιανουάριος 2020 (κατάλογος).
–Ατομική έκθεση «Σμύρνη-Αθήνα Ubi bene ibi patria», Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, Αθήνα Φεβρουάριος 2018 (κατάλογος).
–Ατομική έκθεση “Pixels and colors of Smyrna”, Ψηφιακό Μουσείο Νέας Σμύρνης, Αθήνα 2017.
–Ατομική έκθεση «Το Ταξίδι Σμύρνη – Πειραιάς – Φάληρο», Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Παλαιού Φαλήρου, Αθήνα 2016.
–Ατομική έκθεση «Σελασφόρος Αύγουστος», Εστιατόριο «Σελήνη» Πολιτιστικό χωριό Πύργου Καλλίστης, Φεστιβάλ Νησιών, Σαντορίνη Αύγουστος 2014.
-Συμμετοχή με το έργο «Σαν τα τρελά πουλιά» στην ομάδα WEDO για την δημιουργία της εικαστικής εγκατάστασης «GIVING», Platform’s Project, ΑΣΚΤ, Αθήνα Μάιος 2018.
Σημαντικό μέρος της δουλειάς της εμπεριέχεται στα πέντε ημερολόγια, που έχει εκδώσει:
-Ημερολόγιο 2022 «Σύνταγμα», 12 πίνακες για την Πλατεία Συντάγματος, κείμενα Νίκος Βατόπουλος (Νοέμβριος 2021).
-Ημερολόγιο 2021 «Ομόνοια», 12 πίνακες για την Πλατεία Ομονοίας, κείμενα Νίκος Βατόπουλος (Νοέμβριος 2020).
-Ημερολόγιο 2019 «Σήμερα είναι….», 13 πίνακες για την Αθήνα του ΄60 (Δεκέμβριος 2018).
-Ημερολόγιο 2017 «Το Ταξίδι», 12 πίνακες για την Σμύρνη των αρχών του 20ου αιώνα (Δεκέμβριος 2016).
-Ημερολόγιο 2015 «Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια», 12 πίνακες με αναφορά στην περιοδικότητα των πανσελήνων κατά τον κύκλο του Μέτωνα, και θέματα εμπνευσμένα από τις τοιχογραφίες του Ακρωτηρίου Θήρας (Νοέμβριος 2014).
-Και στον ιστότοπο www.notarte.gr
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
