Στην αυλή, κάτω απ’ την κληματαριά, με τον τζίτζικα για μουσική, τον φρεσκοψημένο καφέ να μοσχομυρίζει και τα βασιλικά να σε αναστατώνουν με ένα σου χάδι… κάθομαι και διαβάζω!
Το διάβασμα για μένα είναι και ίαση ψυχής. Θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι των παιδικών μου χρόνων όπως και τώρα πώς έγινε η γνωριμία μου και μετέπειτα σχέση ζωής με το βιβλίο.
Το κλασσικό μυθιστόρημα «Ο πρίγκηπας και ο φτωχός» του Mark Twain είναι το βιβλίο που καθόρισε τη σχέση μου με το διάβασμα πολλών άλλων βιβλίων για όσα χρόνια μετράω εν ζωή… και έρχομαι στο τώρα που πάλι με βρίσκει με ένα βιβλίο στο χέρι με τίτλο «Έλεγχος του νου με την μέθοδο Σίλβα». Η σιδερόπορτα της αυλής ανοίγει και ο θόρυβος που κάνει προμηνύει ότι κάποιος ήρθε… Ναι είναι οι γονείς μου. Μόλις γύρισαν από τη λαϊκή αγορά όπου χρόνια τώρα πάνε μαζί κάθε Σάββατο πρωί. Πέρασαν 10 λεπτά, εγώ συνέχιζα το διάβασμα, όταν ήρθε κοντά μου η μητέρα μου και με πλησίασε χαμογελαστή με μια χάρτινη σακούλα βανίλιες (είναι ένα φρούτο που μου αρέσει ιδιαίτερα πολύ). Αχ, να μπορούσατε να μυρίσετε το άρωμα που αναδυόταν μέσα από τη χάρτινη σακούλα!
Ήταν άρωμα βανίλιας μαζί με άρωμα μαμάς, τρυφερότητας και στοργής. Την ευχαρίστησα και της είπα ότι θα φάω κάποια αργότερα, ίσως και όχι, μπορεί να πάρω τις βανίλιες μαζί μου στην Αθήνα. Φεύγω για Αθήνα Κυριακή βράδυ. Με κοίταξε, πάντα χαμογελαστή και μπήκε μέσα στο σπίτι. Ο τζίτζικας δυνάμωσε το τέμπο του και μας θύμισε ότι το καλοκαίρι είναι δω. Γύρισα προς το ανοικτό βιβλίο που κρατούσα και στη σελίδα 193 ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ λέει:
«Να δεις έναν κόσμο σε έναν κόκκο άμμου
Έναν ολόκληρο ουρανό σε κάποιο αγριολούλουδο,
Και να κρατάς το άπειρο στη χούφτα του χεριού σου
Κι όλη την αιωνιότητα μέσα σε μια ώρα.»
Κοίταξα το αγιόκλημα να γέρνει και θέλησα εκείνη τη στιγμή να πω στη μαμά μου όλα τα λόγια αγάπης, όπου δε γράφτηκαν ακόμη για εκείνη, αλλά κυριάρχησε η σιωπή μου, δίνοντας χώρο στο τραγούδι του τζίτζικα που μου θυμίζει κάθε φορά που τον ακούω ότι είναι ακόμα καλοκαίρι…
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
