“Αποφασίστε με ποιόν τελικά είστε: Είστε με τις ανάγκες της κοινωνίας η με τις τράπεζες και τους παχυλούς μισθούς;”
Αναρωτήθηκε προχθές από το βήμα της βουλής ο πρόεδρος του Σύριζα- προοδευτική συμμαχία Α. Τσίπρας, απευθυνόμενος προς την πλευρά της ΝΔ. Εσύ πρόεδρε με ποιους λες να είναι η σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη; Τι πρέπει ακόμη να κάνει μια παρακρατική με κοινοβουλευτικό σακάκι κυβέρνηση για να μας πείσει με ποιους είναι και με ποιους δεν είναι; Ένα χρόνο τώρα έχει δώσει τρανά τα διαπιστευτήρια της με ποιους είναι και τα συμφέροντα ποιών εξυπηρετεί. Ένα χρόνο τώρα με τα έργα και τις πράξεις της, αναβιώνει τις πιο σκοτεινές πολιτικές περιόδους της πατρίδας μας, όταν κράτος και εξουσία ήταν το παρακράτος. Όσο αναμενόμενη κι αν ήταν η πολιτική μιας παράταξης που έπινε νερό στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού έστω και στην πιο ακραία μορφή του, εξέπληξε τελικά όταν έγινε κυβέρνηση φίλους και αντιπάλους με την ενορχηστρωμένη και άρτια σχεδιασμένη επίθεση που εξαπέλυσε σε όλα τα επίπεδα, εναντίον των λαϊκών συμφερόντων. Δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής, από την εργασία, την εκπαίδευση, την δημόσια υγεία, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων τα κατοχυρωμένα με πολύχρονους και πολλές φορές αιματηρούς αγώνες (τώρα που το αναφέραμε πόσο κατοχυρωμένα ήταν και είναι, η πραγματικότητα του σήμερα διαμαρτύρεται έντονα για τις αυταπάτες και τον εφησυχασμό μας) , που να μην δέχτηκε μια χωρίς προηγούμενο άγρια επίθεση και εντός του κοινοβουλίου με νόμους εκτρώματα, αλλά και έξω στο πεζοδρόμιο όπου το ένστολο παρακράτος νουθετούσε με τα ρόπαλα τους…κατ επάγγελμα διαμαρτυρόμενους ταραξίες.
Οι άνθρωποι πόσο πιο καθαρά να το πούνε που στοχεύουν με τις πολιτικές τους – τρόπος του λέγειν η λέξη ΄΄πολιτικές΄΄, εδώ πρόκειται για πραγματικούς γκαγκστερισμούς εφάμιλλους κατά γενική παραδοχή με εκείνους του υπόκοσμου – για το που το πάνε; Ακόμη και η προτροπή μέσα στη βουλή από στελέχη της αντιπολίτευσης, έστω και ρητορική, για παραίτηση μελών της κυβέρνησης εξαιτίας των βάναυσων προκλήσεων η των κατάπτυστων μεθοδεύσεων και ενεργειών τους, μοιάζει σαν αστείο χιλιοειπωμένο που το μόνο που προκαλεί στον κόσμο είναι η θυμηδία και η απογοήτευση. Ποιος να παραιτηθεί και ποιος να αισθανθεί ντροπή και ευθύνη από την φασίζουσα στην πλειοψηφία της σήμερα κυβέρνηση και κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ;
Και αυτοί, επιτέλους, είναι αυτοί που είναι. Στο έμπα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η μια φορά και ένα καιρό σοβαρή συντηρητική παράταξη συστήνεται στον ευκολόπιστο και πάντα γελασμένο κόσμο προεκλογικά με χαμόγελα και υποσχέσεις για να επανέλθει αμέσως μετά την εκλογή της φορώντας το πιο αποκρουστικό και αντιλαϊκό της προσωπείο. Το ερώτημα που ταλανίζει τον προοδευτικό και δημοκρατικό κόσμο, τον κόσμο της αριστεράς, είναι τι κάνει για να αναχαιτίσει τον ακροδεξιό όλεθρο, η αντιπολίτευση, ο Σύριζα- προοδευτική συμμαχία. Προβληματίζει και γεννά ειλικρινή ερωτηματικά η αναιμική και σπασμωδική αντίδραση της. Κανείς δεν υποτιμά και δεν αναγνωρίζει δυσκολίες αντικειμενικές που προέκυψαν από μια σειρά απρόβλεπτους παράγοντες, όπως η πρόσφατη πανδημία. Έχει όμως ενδιαφέρον και αξία να γνωρίζει ο κόσμος, η μεγάλη πλειοψηφία που αγωνιά και στρέφει το βλέμμα στο Σύριζα- προοδευτική συμμαχία για την στρατηγική και τις προτεραιότητες του οργανωτικού γραφείου, της ΚΕ, της ίδιας της ηγεσίας, για την χάραξη σταθερής, αποτελεσματικής γραμμής και προπάντων της κινητοποίησης των μελών και στελεχών του. Αναφερόμαστε σε μια κινητοποίηση δίχως τα χαρακτηριστικά κάποιας επαναστατικής γυμναστικής ανούσιας και ατελέσφορης. Μήπως σήμανε η ώρα της ΄΄εκγκατάληψης΄΄ των ατέρμονων συζητήσεων μέσα στα κλειστά γραφεία, της περισυλλογής και αναζήτησης μαγικών λύσεων μακριά από τις αγωνίες και την απόγνωση του κόσμου; Μήπως να ξεκινήσει η μεγάλη αφύπνιση από ψηλά, όπου εκλεγμένοι σε θέσεις πρώτης ευθύνης να αρχίσουν να οργώνουν από άκρο σε άκρο την επικράτεια, σχεδιάζοντας με τις περιφερειακές οργανώσεις την μεγάλη αντεπίθεση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης; Μήπως ξεχνάμε, καλό το διαδίκτυο και τα άλλα κοινωνικά μέσα, όμως ακατάλυτη αξία θα παραμένει ο ζωντανός διάλογος με τον κόσμο, η αντιπαράθεση με θέσεις και επιχειρήματα δια ζώσης, ο επίμονος αγώνας στο δρόμο και την πλατεία, στους χώρους της δουλειάς και του μόχθου; Επειδή κατά πως πάμε το συνέδριο αργεί και η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται στηριζόμενη στον ορυμαγδό της πληρωμένης με εκατομμύρια από τα κρατικά ταμεία, μαύρης προπαγάνδας, πρέπει άμεσα να υπάρξει η ανάλογη σε δυναμισμό λαϊκή αντίδραση, πριν γίνει και επί της ουσίας πράξη το Βορίδειο δόγμα περί ισοβίου αποκλεισμού της αριστεράς από την διακυβέρνηση του τόπου.
Μεγάλες και ιστορικές οι ευθύνες της ηγεσίας του Σύριζα-προοδευτική συμμαχία. Τώρα Αλ. Τσίπρα ο κόσμος της μεγάλης δημοκρατικής, προοδευτικής αριστερής παράταξης πραγματικά σε χρειάζεται.
