ο 18ο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης δεν κατόρθωσε δυστυχώς να αποτελέσει κάτι το ξεχωριστό μέσα στην κακοδαιμονία του Τύπου, που τον διαβρώνει εδώ και πολλά χρόνια και έχει μεταλλάξει μεγάλο τμήμα του σε Media, δηλαδή σε διάμεσο τρίτων για επιβολή επιρροής κατά των πολιτών. Εσωτερικά, στους κύκλους των διοικήσεων και των εξωγενών παραγόντων που τους επηρεάζουν, φυσικά προβάλλεται ικανοποίηση και άλλα τέτοια μαρκετίστικα εργαλεία σταθεροποιητικής προπαγάνδας, που επηρεάζουν αρκετούς στον Τύπο, αλλά δεν αλλάζουν την ψυχρή πραγματικότητα.
Η θεματολογία του συνεδρίου κάλυψε εντελώς επιφανειακά τα θέματα που απασχολούν τους δημοσιογράφους αλλά και την ελληνική κοινωνία. Δεν καλύφθηκαν ζωτικής σημασίας θέματα που αποτελούν προβλήματα για πάρα πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα και επηρεάζουν καθοριστικά τα θέματα που συμπεριλήφθηκαν.
Οι διοικήσεις των δημοσιογραφικών ενώσεων δεν θεώρησαν απαραίτητο να συμπεριλάβουν την πολιτική πολυφωνία του Τύπου/Media στη θεματολογία!!!
Αυτή ακριβώς η “παράλειψη” μιλάει ηχηρότατα. Αν οι διοικήσεις των ενώσεων συντακτών δεν θεωρούν ότι πρέπει να δώσουν λογαριασμό στους πολίτες και να αποδείξουν ότι τα Media ακολουθούν την δημοσιογραφική δεοντολογία και μεταδίδουν ειδήσεις χωρίς να “θάβουν” αυτές που πολιτικά και κοινωνικά δεν ευνοούν τους διοικούντες – κυβερνώντες, τότε είναι συνένοχες στην ανατροπή του πολιτεύματος της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Αυτό είναι το θέμα.
Η Λογοδοσία και η Αναλογικότητα των ενεργειών από τους κυβερνώντες σε σχέση με την αιτία που τις προκαλεί, είναι οι δύο πυλώνες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει Δημοκρατία. Η λειτουργία του Τύπου επικεντρώνεται σε αυτό το θεμελιώδες στοιχείο, πρώτο από όλα, για να μπορεί να υπάρχει Δημοκρατία. Ο Τύπος δίνει τις πληροφορίες στους πολίτες για να μπορούν να ελέγχουν τους κυβερνώντες. Η πολιτική πολυφωνία, επιπλέον, δίνει πληροφορίες στους πολίτες για το “ποιος είναι ποιος” σχετικά με τα πολιτικά κόμματα και τί υποστηρίζουν, ώστε να ασκήσουν το δικαίωμα ψήφου τους με γνώση για τις επιλογές τους.
Το ΑΚΚΕΛ έχει καταγγείλει πολλές φορές την καταστολή της πολιτικής πολυφωνίας και τον συνειδητό, κατευθυνόμενο και παράνομο επικοινωνιακό αποκλεισμό του. Πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν αλλά οι διοικήσεις των ενώσεων συντακτών δεν θεώρησαν ότι η πολιτική πολυφωνία είναι πρωταρχική υποχρέωσή τους; Ούτε ως υποενότητα συνεδρίας δεν άξιζε να μπει στο πρόγραμμα; Αυτό από μόνο του είναι θέμα ολόκληρου Συνεδρίου. Ποιά είναι η θέση των άλλων δημοσιογράφων που δεν είναι στο δίκτυο της διοίκησης των ενώσεων;
Εξαιρώντας το θέμα της τουριστικής ανάπτυξης που φυσικά αποτελεί πολύ σημαντικό για την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τα θέματα της τεχνητής νοημοσύνης στη δημοσιογραφία, των εργασιακών σχέσεων και προβλημάτων και της κάλυψης κρίσεων κουκούλωσαν άλλα θέματα από τα οποία εξαρτώνται και διαμορφώνονται.
Όλος ο θόρυβος γύρω από τον τεχνητή νοημοσύνη γίνεται για να εκτρέψει την προσοχή μας από τα τεράστια προβλήματα που εγγενώς έχει, ότι δηλαδή δεν μπορεί να φτάσει την ανθρώπινη ικανότητα κυρίως για αξιολόγηση, αντίληψη κατάστασης και γενικότερα κριτική σκέψη. Το ΑΚΚΕΛ έχει δημοσιεύσει παραδείγματα. Για παραγωγή εικόνων και βίντεο έχει προφανώς πολύ καλύτερη απόδοση αλλά μέχρι εκεί. Η λυσσαλέα προώθησή της (ακόμη και με την συμπερίληψή της στην θεματολογία ενός τέτοιου συνεδρίου) συγκαλύπτει το γεγονός ότι η τεχνητή νοημοσύνη στην σημερινή κατάστασή της είναι δηλητηριασμένη και στρατολογημένη στην εξυπηρέτηση των εγκληματιών ολιγαρχών του γκλομπαλισμού αντικαθιστώντας την κριτική σκέψη και αξιολόγηση ανθρώπων που δεν θα υποκύψουν σε αυτούς.
Από την άλλη πλευρά, τα εργασιακά προβλήματα των δημοσιογράφων χειροτέρευσαν θεαματικά από την εποχή των Μνημονίων, παράλληλα με την διάβρωση του Τύπου και την ανοχή των δημοσιογράφων σε φαινόμενα διαπλοκής με επιχειρηματικούς και πολιτικούς ολιγάρχες. Η κατάσταση χειροτέρευσε δραματικά με το κύμα τρομοκρατίας κατά των ελληνορωσικών σχέσεων και στη συνέχεια με τα μέτρα ιατρικού φασισμού στην εποχή του covid. Καμμία διοίκηση ένωσης συντακτών δεν ενεργοποιήθηκε για να πλήξει αυτές τις αιτίες στη ρίζα τους, αντίθετα, “δημοσιογράφοι” που σκίζονταν υπέρ των Τροϊκανών και των συμμοριών γύρω τους, έφτασαν μέχρι και το ελληνικό και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ως ανταμοιβή; Τί ουσία είχε αυτό στο συνέδριο;
Η δημοσιογραφική δεοντολογία αγνοήθηκε πλήρως όπως έγινε και στην περίπτωση κρίσεων και καταστροφών μέχρι πρόσφατα με φωτιές, πλημμύρες και τις μαζικές δολοφονίες με το τραίνο στα Τέμπη. Τίποτα από αυτά δεν αναφέρθηκε στο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης. Τα θέματα που αποκλείστηκαν θα μπορούσαν να καλύψουν θεματολογία δεκάδων Συνεδρίων για πολλά χρόνια!
Ο προβληματισμός για τον τρόπο καθορισμού της θεματολογίας, δηλαδή ποιοί επιλέγουν τα θέματα, με ποιο σκεπτικό και με ποιο υπόβαθρο ενισχύθηκε αρνητικά και με τα φαινόμενα αποκλεισμού συμμετοχής δημοσιογράφων την στιγμή που το σωστό ήταν να συμμετάσχουν κάθε μέλος (κάτοχοι δημοσιογραφικής ταυτότητας), που μπορούσαν να βρεθούν στην Σαμοθράκη ή διαδικτυακά.
Με ποια λογική επίσης έγινε κλειστό το συνέδριο; Από λίγους για λίγους.
