Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο μία σειρά παθογενειών του κρατικού μηχανισμού αλλά και της πολιτικής κουλτούρας που έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες.
Φάνηκε ξεκάθαρα ότι τα σύνθετα προβλήματα, αυτά που χρειάζονται χρόνο για να επιλυθούν, καμία κυβέρνηση δεν τα «ακουμπούσε» ουσιαστικά καθώς επέλεγε να επενδύσει σε δράσεις που έχουν πιο άμεσα αποτελέσματα, με έναν και μόνο στόχο. Τη στήριξη των ψηφοφόρων.
Το μόνο που ενδιέφερε για χρόνια τα επιτελεία των εκάστοτε κυβερνήσεων ήταν η δημιουργία ενός κομματικού κράτους.
Είναι καιρός πλέον να κοιτάξουμε μπροστά και να διορθώσουμε όλα τα κακώς κείμενα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποσπασματικά, ούτε με δράσεις του κάθε κόμματος εξουσίας ξεχωριστά. Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξουμε είναι η πολιτική μας κουλτούρα. Οι κομματικοί στρατοί να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να χαράξουμε ως κράτος μία νέα πορεία.
Μόνο με κυβερνήσεις συνεργασίας μπορούμε να ελπίζουμε σε επίλυση σοβαρών προβλημάτων. Και δε αναφέρομαι μόνο σε αυτά που εμφανίστηκαν στον σιδηρόδρομο, αλλά και σε άλλους κομβικούς τομείς, όπως είναι η Παιδεία, η Εθνική Άμυνα, η Δικαιοσύνη και κυρίως η Οικονομία.
Οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, όπως το δίπολο «αριστερά-δεξιά», δεν έχουν θέση στην Ελλάδα του 2023. Οι πολίτες –και απόλυτα δικαιολογημένα- δεν θέλουν στείρες αντιπαραθέσεις αλλά δράσεις που θα βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους. Που θα στηρίξουν την κοινωνία απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, όπως είναι η ακρίβεια. Που θα δώσουν προοπτικές ανάπτυξης, που θα προωθήσουν μεταρρυθμιστικές δράσεις.
Εδώ και πολύ καιρό μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αφήσει πίσω τους τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και πορεύονται με κυβερνήσεις συνεργασίας. Μήπως έφτασε η ώρα να παραδειγματιστούμε από αυτό το γεγονός;
Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα. Η κοινωνία «βράζει». Και δεν είναι μόνο η τραγωδία στα Τέμπη που οδήγησε τους πολίτες στα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας αλλά η γενικότερη κατάσταση στη χώρα και την οικονομία. Οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής και εξαρτώνται όλο και περισσότερο από επιδόματα και από κάθε λογής «pass». Οι νεότεροι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει μέλλον στην Ελλάδα και βγάζουν μία δικαιολογημένη πικρία.
Από την στιγμή που κοινή θέση των κομμάτων εξουσίας είναι η ανάπτυξη της χώρας μέσω της ευρωπαϊκής της πορείας, τότε θεωρώ επιβεβλημένη τη μέγιστη δυνατή συναίνεση σε πολιτικές που θα βελτιώσουν την υφιστάμενη κατάσταση και θα εξαλείψουν προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Η θέση μου αυτή δεν προκύπτει μόνο από το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής που όντως μπορεί να οδηγήσει σε μία συνεργασία πολιτικών δυνάμεων, όσο από την ανάγκη κατανόησης από όλους ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα δούμε να απαξιώνεται ακόμα περισσότερο το πολιτικό σύστημα και να ενισχύονται οι αντισυστημικές δυνάμεις. Και κρίνοντας από το πρόσφατο παρελθόν, αυτό το σενάριο δεν είναι καθόλου ευοίωνο. Ούτε για την κοινωνία, ούτε για τη χώρα.
