Τόσο μακριά, μα και τόσο κοντά εκείνο το λυτρωτικό πολιτικά 1981. Μακριά μετρώντας το χρόνο, αλλά και κοντά με μέτρο την επείγουσα αναγκαιότητα επανάληψης του. Αναγκαιότητα που την καθιστά επείγουσα η σημερινή πυορροούσα πολιτικά κατάσταση. Κατάσταση που θυμίζει καθημερινά πως ο κατήφορος της χώρας δεν έχει τέλος. Η σημερινή πολιτική και ηθική κατάπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη εποχή, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά. Από το 1974 και εντεύθεν δεν υπήρξε πολιτικά περίοδος που να έχει ταυτιστεί σε τέτοιο βαθμό από την πολιτική αλητεία, την φαυλότητα, την αμετροέπεια, τις χυδαίες και βαθειά προκλητικές συμπεριφορές μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού που δεν χάνουν ευκαιρία να μας θυμίσουν, που μας έχουν γραμμένους. Το ότι το σωτήριο έτος 2019 θα εκλέγονταν μια κυβέρνηση, με στόχο να μας γυρίσει πίσω μερικές δεκαετίες με όπλο της μια εμφυλιοπολεμική ρητορική , πρακτικές και συμπεριφορές μαύρων πολιτικά εποχών για τον λαό και την δημοκρατία, δεν μπορεί κανείς να πει ότι το περίμενε, όσο υποψιασμένος κι αν ήταν. Κι όμως η ζοφερή πραγματικότητα είναι κραυγαλέα παρούσα. Παρούσα με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Παρούσα και κυριολεκτικά μεταλλαγμένη η ΝΔ, υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη, παραδομένη στην ακροδεξιά ατζέντα, λειτουργεί και πορεύεται με θρησκευτική προσήλωση στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης ολιγαρχικών συμφερόντων, κτίζοντας παράλληλα ένα άκρως αυταρχικό και περίπου δικτατορικό καθεστώς διακυβέρνησης. Τέτοιο που ευθέως και δίχως προσχήματα να αμφισβητεί το κράτος δικαίου, την ισονομία, τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Μπορούμε να συγκρίνουμε τις συνθήκες, τα συγκεκριμένα δεδομένα και τις προτεραιότητες εκείνης λίγο πριν το 1981 εποχής, με τα σημερινά;. Σίγουρα όχι. Ούτε μηχανιστικά, μήτε θυμικά επειδή διακαώς το επιθυμούμε, μπορεί να υπάρξει ακριβώς μια ίδια με τα τότε εξέλιξη. Τότε που ο καθημαγμένος λαός μας έβγαινε από το εφτάχρονο σκοτάδι, αναζητώντας ανάσες δημοκρατίας, ελευθερίας και έξοδο , από το κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο. Τότε που η σκιά του χωροφύλακα και το ΄΄καλείστε δια υποθεσιν σας ΄΄ στο αστυνομικό τμήμα, ίσχυε, θυμίζοντας ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό τον τόπο. Σε αυτά τα λαϊκά ζητούμενα και στην απαίτηση για πραγματική εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, απάντησε πειστικά, εμπνέοντας τον κόσμο ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο αείμνηστος Α.Παπανδρέου. Ήταν ο καιρός της πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης, της αναζήτησης του άλλου δρόμου για μια νέα εποχή, αντάξια των προσδοκιών και των αγώνων ενός λαού, καταδιωκόμενου και δυναστευμένου, από το μετεμφυλιακό κράτος. Δικαιώθηκαν αυτές οι προσδοκίες μετά το 81;. Βλάστησαν καρπούς οι αγώνες και οι θυσίες εκείνων που ονειρεύτηκαν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια δημοκρατική, ευνομούμενη πατρίδα;. Μπορεί όχι σε ένα σημαντικό μέρος τους, όμως για την χώρα και τους εργαζόμενους, ξημέρωσαν ημέρες ελπίδας μα και αποτελέσματος. Απαριθμώντας λάθη, παραλείψεις, κακές εκτιμήσεις, ακόμη ασυγχώρητες υπαναχωρήσεις σε σημαντικά ζητήματα, ουδείς δικαιούται να παραγνωρίσει, να υποβαθμίσει και να απαλείψει από τη συλλογική μνήμη, τα όσα σημαντικά έγιναν, τουλάχιστον τις δυο πρώτες κυβερνητικές περιόδους υπό τον Α. Παπανδρέου.
Η σημερινή κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη της Ψευδεπίγραφης ΝΔ – την μη έχουσα καμία σχέση και πολιτική συνάφεια με τις ιδρυτικές διακηρύξεις του κόμματος που ίδρυσε ο Κων. Καραμανλής και οι επόμενοι ηγέτες της – επαναφέρει πολιτικές και πρακτικές της δεκαετίας του 50, μέχρι και της εγκαθίδρυσης της ξενοκίνητης δικτατορίας. Πολιτικές συνυφασμένες με την φτώχεια, την ανέχεια και την δυστυχία της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Πολιτικές που συνάδουν με το γενικευμένο πλιάτσικο στα δημόσια αγαθά και ταμεία και δεν περιορίζονται μοναχά σε αυτά, αλλά στοχεύουν και σε ένα μαζικό εκμαυλισμό συνειδήσεων και μυαλών, τέτοιον που όλα αυτά να θεωρούνται μια κανονικότητα, κάτι σύνηθες και κόντρα σε …ξεπερασμένες έννοιες περί αξιών, αρχών και αξιοπρέπειας.
Απέναντι στην επιδιωκόμενη από την σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση παγίωση του δόγματος πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει πέραν αυτού που μας δείχνει και είναι ταυτισμένος αυτός με την ιδιοκτησιακή της νοοτροπία για τη χώρα, να αντιτάξει η δημοκρατική – προοδευτική αντιπολίτευση το “ιδιοκτήτης αυτού του τόπου ήταν και είναι ο λαός του”. Κάτι ανάλογο με εκείνο που ξεσήκωσε το λαό “η Ελλάδα στους Ελληνες”, το μακρινό 81. Είναι η έμπνευση και το σύνθημα που μιλάει στη καρδιά και ριζώνει στο μυαλό, αυτό που λείπει από την σημερινή πολιτική επικαιρότητα. Είναι η διάθεση για συνεργασία και η συμβολή για μια προγραμματική συμφωνία των κομμάτων της δημοκρατικής και αριστερής αντιπολίτευσης, που θα δώσει την ελπίδα ενός διαφορετικού και ελπιδοφόρου για τον κόσμο της δουλειάς και της παραγωγής, αύριο. Η υπόθεση της απαλλαγής του τόπου από τις αντιλαϊκές ακροδεξιές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν αφορά πια μόνο ένα κόμμα. Η πραγματική πολιτική αλλαγή και η προστασία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μαζί με την λαϊκή ανακούφιση και λύτρωση από τα σημερινά δεινά, αφορά όλο τον δημοκρατικό κόσμο, σύσσωμη την δημοκρατική αντιπολίτευση που ευαγγελίζεται ένα άλλο μέλλον για τη χώρα.
