Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι πολύ έκρυθμη, με το κέντρο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού να έχει μετατεθεί εκεί, όπου ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ οξύνουν την αντιπαράθεση τους με την ιμπεριαλιστική Ρωσία και την αστική της τάξη.
Η Ουκρανία χώρα μαριονέτα του ευρωαντλαντικού ιμπεριαλισμού, έχει μετατρέπει σε προτεκτοράτο τους, μετά την πραξικοπηματική ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της, Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, με τα γεγονότα του «Μαιντάν» το 2014.
Καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή του φιλόρωσου προέδρου Γιανουκόβιτς είχαν οι παραστρατιωτικές ναζιστικές οργανώσεις του «Δεξιού τομέα» και το «τάγμα του Αζόφ» που σήμερα αποτελούν δυνάμεις καταστολής του ίδιου του Ουκρανικού κράτους και δρούνε συμπληρωτικά δίπλα στον επίσημο Ουκρανικό στρατό με βαρύ οπλισμό.
Αυτές τις δυνάμεις στήριξαν ανοιχτά ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ για να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους, σχεδιασμοί που έχουν να κάνουν με τον γεωστρατηγικό – ενεργειακό – οικονομικό έλεγχο της περιοχής.
Η Ουκρανία δεν είναι καμιά τυχαία χώρα αφού το υπέδαφος της είναι πλούσιο σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, σε πρώτες ύλες, με βαριά βιομηχανία, με πλούσιες γεωργικές εκτάσεις και με ένα μεγάλο δίκτυο αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι έτοιμοι οι ιμπεριαλιστές της κάθε πλευράς να βουτήξουν τους λαούς στο αίμα, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους.
Έλεγχος που θα ισχυροποιήσει δυνάμεις και θα αποδυναμώσει άλλες στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, προμηνύοντας ανακατατάξεις στην πρωτοκαθεδρία, με το φόβο οι ΗΠΑ να χάσουν τα σκήπτρα αυτής της πρωτοκαθεδρίας, σε μια διεθνή καπιταλιστική οικονομία που χαρακτηρίζεται από αστάθεια και υποτονική ανάπτυξη.
Η αναγνώριση από την Ρωσία των λεγόμενων «λαϊκών δημοκρατιών » του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ αποτελεί έναν ακόμα κρίκο όξυνσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή, αφού πρώτα οι κάτοικοι του Ντονμπάς, ήρθαν αντιμέτωποι τις προηγούμενες μέρες με ένοπλες επιθέσεις του Ουκρανικού στρατού και ναζιστικών παραστρατιωτικών ομάδων.
Οι εξελίξεις δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τους λαούς εκεί, με το σκηνικό της έντασης να κλιμακώνεται, και τα σύννεφα ενός γενικευμένου πολέμου να πυκνώνουν.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής τους, αφού ότι δεν λύνει η διπλωματία ή οι εύθραυστες συμφωνίες τους τα λύνει ο πόλεμος, για το χάραγμα νέων ζωνών επιρροής και εκμετάλλευσης αγορών, πρώτων υλών και ενεργειακών πηγών, για τις ανάγκες και τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των μονοπωλίων που υποστηρίζει η κάθε πλευρά.
Προγεφύρωμα για τους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ έχει μετατραπεί η χώρα μας, με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης να αποτελεί υποδομή στρατηγικής σημασίας των Αμερικανονατοικών, για την μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού και βαρέων όπλων στην Ανατολική Ευρώπη.
Την ευθύνη που μπλέκει την χώρα μας σε αυτούς τους σχεδιασμούς φέρνει τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ που άνοιξε τον δρόμο του στρατηγικού διαλόγου με τις ΗΠΑ για την επέκταση των βάσεων.
Ο λαός μας πρέπει να αντιδράσει απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις και να αντιταχτεί σθεναρά στον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να απαιτήσει την μη εμπλοκή της χώρα μας, να μην υπάρχει καμιά συμμετοχή Ελληνικού στρατού στην Ουκρανία και πουθενά αλλού, να κλείσουν όλες οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, να αποτραπεί να γίνει η Ελλάδα κόμβος μεταφοράς πολεμικού εξοπλισμού για τους Αμερικανονατοικούς, μπαίνοντας με αυτό τον τρόπο στο μάτι για ενδεχόμενα πολεμικά αντίποινα.
Η ρίζα των πολέμων βρίσκεται στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, εκεί που η καρδιά του καπιταλισμού χτυπάει μόνο για το κέρδος και ο ανταγωνισμός για συσσώρευση του και οικονομική κυριαρχία, δημιουργεί τις συνθήκες για συρράξεις και εχθροπραξίες με θύματα τους λαούς.
Αντιτασσόμαστε και ξεσηκωνόμαστε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στο σύστημα που τους γεννάει.
Σαββίδης Παναγιώτης
