Αλλιώς δεν εξηγείται η συμπεριφορά και η απαράδεκτη εικόνα που παρουσιάζουν τα πρώτης γραμμής στελέχη του Σύριζα-ΠΣ, τουλάχιστον τα περισσότερα, καθιστώντας έτσι την πρόσφατη μεγάλη εκλογική ήττα, ακόμη πιο επώδυνη για τον κόσμο της Αριστεράς. Τον κόσμο τον ανώνυμο της Αριστεράς, τους προοδευτικούς δημοκρατικούς πολίτες, αυτούς που διαχρονικά υπέμεναν και υπομένουν, αγωνιζόμενοι από οποιοδήποτε κοινωνικό μετερίζι, μη λογαριάζοντας κόπους και θυσίες, προκειμένου ο τόπος να πάει ένα βήμα μπροστά με μια λαοπρόβλητη κυβέρνηση που μέλημα της θα είναι η οικονομική και κοινωνική ανάταξη των λαϊκών στρωμάτων. Τώρα στα δύσκολα, τώρα που η συνεννόηση, η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα θα έπρεπε να διαπερνούν τους πάντες και τα πάντα μέσα στο κόμμα. Αντί για νηφαλιότητα, σοβαρότητα, αναζήτηση και κατάθεση προτάσεων, που θα ξεπερνούν προσωπικές στρατηγικές, σκοπιμότητες, φιλοδοξίες εκτός τόπου και χρόνου, συναντούμε σε καθημερινή βάση, ανερμάτιστες, δίχως ουσία και περιεχόμενο δηλώσεις, πολιτικές συμπεριφορές και στάσεις που απέχουν από την κρισιμότητα των ημερών, αναζωπύρωση των φραξιών με όλα τα συμπαρομαρτούντα, που πόνεσαν και τραυμάτισαν τον πολιτικό χώρο και στο παρελθόν και πρόσφατα. Κανείς δεν διανοείται στον προοδευτικά πολιτικό χώρο να λογοκρίνει απόψεις και θέσεις συντρόφων, μήτε να απαιτεί με οποιοδήποτε τρόπο την αυτολογοκρισία επικαλούμενος ακόμη κι αυτές τις σημερινές ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Αριστερά. Όμως ο καταιγισμός άρθρων επώνυμων του χώρου, με κάθε είδους κριτικές προς κάθε κατεύθυνση, με χρεώσεις άλλων για το οικτρό εκλογικό αποτέλεσμα, με αιτιάσεις και επίρριψη ευθυνών για πράγματα και θάματα που συνέβαιναν προεκλογικά στον Σύριζα-ΠΣ, ξεπερνούν τα όρια της όποιας ανοχής και προσπάθειας για κατανόηση των αρθρογράφων. Και το ερώτημα , της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανωνύμων της βάσης, είναι γιατί όλοι αυτοί δε τα έλεγαν και δεν τα έγραφαν αυτά τα περισπούδαστα και ίσως και ενδιαφέροντα πριν τις εκλογές, ώστε να υπάρξουν πιθανά διορθωτικές κινήσεις η και η λήψη κάποιων μέτρων για την αποτροπή έστω και εν μέρει του τραγικού εκλογικού αποτελέσματος.
Τώρα που η πολιτική ελπίδα για την περιδινούμενη Αριστερά και τους συμμάχους της απαιτεί, ενότητα έμπρακτη, συλλογικότητα, προγραμματική εμβάθυνση με έμφαση στην παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, με συγκεκριμένες και κατανοητές από τον πολύ κόσμο, προτάσεις, με οργανωτική πραγματική αυτή τη φορά ανασυγκρότηση και δουλειά από τον πρώτο εις τον τελευταίο. Τώρα και για τους παραπάνω λόγους, τάσεις, παρατάσεις, φράξιες και φραξιάρχες, ομπρέλες και σαμπρέλες, ρενέ και ρεφενέ, προεδρικοί και αντιπροεδρικοί, άμεσα να διαλυθούν και όλο μαζί το κομματικό δυναμικό από την πρώτη μέχρι και την τελευταία γραμμή της οργανωτικής πυραμίδας, συντεταγμένα και μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο με αλληλοσεβασμό και σοβαρότητα, να καταλήξουμε σε εκείνες τις αποφάσεις που θα γεννήσουν σύντομα την νέα ελπίδα και θα εμπνεύσουν πάλι τον κόσμο της εργασίας για ένα καλύτερο αύριο. Ας σεβαστούν κάποτε επιτέλους οι επώνυμοι της πρώτης γραμμής και ας συμμεριστούν την λαχτάρα και την αγωνία της ανώνυμης κομματικής πλεμπάγιας, που τραβάει των παθών της δεκαετίες τώρα, αγωνιζόμενη , προσδοκώντας δικαίωση των ονείρων της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Από το χέρι του πρώτου, μέχρι και αυτού του τελευταίου στο κόμμα, περνάει η αναγέννηση και το ζωντάνεμα της προοδευτικής παράταξης, της σύγχρονης Αριστεράς. Όταν την θέση του ΄΄εγώ΄΄ θα καταλάβει το΄΄ εμείς΄΄, όταν το…αλάθητο της τάσης που εξελίχθηκε σε φράξια, δώσει τη θέση της στη γνήσια προσπάθεια για σύνθεση και ειλικρινή προσέγγιση της άλλης άποψης, όταν ο σεβασμός των επάνω στους κάτω, ειλικρινής και έμπρακτος γίνει πραγματικότητα, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα.
