Ποντάροντας στην ιστορική άγνοια και την πολιτική ανωριμότητα τμήματος του πληθυσμού και κυρίως νέων ανθρώπων, ο «λασπωτήρας» της «ενημέρωσης» και του εκχυδαϊσμού της πολιτικής και της ιδεολογίας του ΚΚΕ, συνεχίζεται από το «Λεύτερο» blog της πόλης μας, που δεν έχει αφήσει αντιγραφή για αντιγραφή αναρτώντας αντικομουνιστικά λιβελογραφήματα ναζιστικής υφής και κατασκευής.
Πραγματικά η «δημοσιογραφική» ομάδα όπως αυτοπαρουσιάζεται πρέπει να κουράζεται πολύ στην αντιγραφή κειμένων και στα «copy paste» που καθημερινά «ανεβάζει» στο blog της για να συκοφαντήσει και σπιλώσει την κομμουνιστική ιδεολογία και τις θέσεις του ΚΚΕ.
Εξάλλου η δυσωδία των χνώτων τους πρέπει να πληρώνεται καλά και η ανωνυμία που έχουν συνηθίσει και μάθει, να αποτελεί το καλύτερο καταφύγιο των δειλών, που απεργάζονται σε διατεταγμένη υπηρεσία βρώμικα και ύπουλα σχέδια.
Οι επαγγελματίες αντικομουνιστές συκοφάντες αυτή τη φορά αντέγραψαν από το ναζιστικό σάιτ της εγκληματικής οργάνωσης «χρυσή αυγή» κείμενο από τα αρχεία του βασανιστή και υπουργού δημόσιας ασφαλείας επί δικτατορίας Μεταξά, Μανιαδάκη, που δήθεν τον Οκτώβριο του 1940 είχε τυπωθεί προκήρυξη του ΚΚΕ που καλούσε τους στρατιώτες «να μην πολεμήσουν στην Αλβανία τους Ιταλούς φασίστες εισβολείς».
Ο φυλακισμένος από το μεταξικό καθεστώς ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης στέλνει το περίφημο γράμμα προς τον Ελληνικό λαό που χαρακτηρίζει τον πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό και εξέφραζε σε εκείνες τις συνθήκες την πολιτική του ΚΚΕ.
Τι έγραφε το γράμμα που απευθύνονταν στον Ελληνικό λαό και είχε δημοσιευτεί σε όλες τις εφημερίδες της εποχής φτάνοντας μέχρι το μέτωπο στις 2 Νοέμβριου του 1940.
« Δίπλα στο κύριο μέτωπο ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη σπίτι το σπίτι, πρέπει να γίνει το φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».
Ψιλά γράμματα αυτά για τους «Κλουζό της δημοσιογραφίας» εκεί στο «Λεύτερο» blog που έχουν διαλέξει εδώ και καιρό να παίξουν τον ρόλο της ναζιστικής πατερίτσας.
Eξάλλου πρωτόγονο αντικομουνισμό πουλάνε όπου η ιστορική έρευνα για την αλήθεια δεν έχει σημασία και αξία. Εδώ μετράει το μεγαλύτερο ψέμα, η λάσπη, η συκοφαντία.
Οι Ακροναυπλιώτες φυλακισμένοι κομμουνιστές με ανοιχτό γράμμα στις 6/11/1940 και υπόμνημα στην κυβέρνηση 13/11/1940 συμφωνούσαν με το γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη και ζήτησαν να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να πολεμήσουν τους φασίστες Ιταλούς εισβολείς κάτι που τους το αρνήθηκε ο Μεταξάς παραδίδοντα τους αργότερα στους Γερμανούς ναζί.
Αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν οι αντικομουνιστές και τα επιτελεία τους είναι οι αναλύσεις του ΚΚΕ για τον πόλεμο που χαρακτηρίζει και τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο, πολέμους ιμπεριαλιστικούς, που έγιναν για το μοίρασμα των αγορών στον φόντο της μεγάλης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης του 1929 που ταρακούνησε συθέμελα το οικονομικό σύστημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ανάληψη των εξουσιών από τους φασίστες στην Ευρώπη, έγινε παντού, με την σύμφωνη γνώμη των ενώσεων βιομηχάνων και των εργοδοτών που έβλεπαν στο πρόσωπο τους την οργανωμένη κρατική δύναμη κρούσης που θα κατέστειλε χωρίς ενδοιασμούς το εργατικό κίνημα και κυρίως την πρωτοπορία τους, τους κομμουνιστές.
Οι αστικές τάξεις και η πλουτοκρατία κάθε χώρας, αναλόγως με τα οικονομά τους συμφέροντα διάλεγαν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και με βάση αυτό διαμορφωνόταν οι συμμαχίες.
Σε αυτή την λογική η Ελλάδα βρισκόταν στο άρμα του Εγγλέζικου ιμπεριαλισμού με μεγάλο τμήμα του Ελληνικού κεφαλαίου να συνδιαλέγεται μαζί τους και να συνεργάζονται στενά για την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, για την απόσπαση μεγαλύτερου χρόνου απλήρωτης δουλειάς, υπεραξίας.
Από αυτή την σκοπιά αυτές οι συμμαχίες είχαν αστικό – αντιλαϊκό χαρακτήρα και περιεχόμενο που ο λαός έπρεπε να απορρίψει και όχι να υιοθετήσει ως «εθνικό» συμφέρον.
Οι αναλύσεις αυτές που μπορεί να μην ήταν ολοκληρωμένες τότε και να χαρακτηρίζονταν από αντιφάσεις σε κάποιες περιπτώσεις είναι που ενοχλούν και είναι αγκάθι στο μάτι των αστών και των φερέφωνων τους.
Η ταξική μελετητή και προσέγγιση της οικονομίας και πολιτικής είναι που βοηθάει να ερμηνεύουμε πιο σωστά τα ιστορικά γεγονότα από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.
Τότε διαπιστώνουμε ότι οι πόλεμοι και όσα κράτη συμμετέχουν σε αυτούς είτε επιτιθέμενα είτε αμυνόμενα γίνονται για να μοιραστούν αγορές, πλούτη, για τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που ότι δεν λύνει η πολιτική τους τα λύνουν τα «σκοτωμένα κορμιά» στα πεδία των μαχών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπερασπιστούμε με το όπλο στο χέρι αν χρειαστεί όπως έκαναν πάντα οι κομμουνιστές την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, την κυριαρχία και το απαραβίαστο των συνόρων μας.
Αλλά δεν θα δείξουμε καμιά εμπιστοσύνη στην τάξη που είναι πραγματικά στην εξουσία και ξέρει να φυλάγεται αυτή και τα παιδιά της, εξηγώντας στον λαό, ότι οι αλυσίδες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που συντηρούνται με τις οικονομικές κρίσεις, τους αντιλαϊκούς νόμους και πολέμους μπορούν να σπάσουν αν αυτός το αποφασίσει.
Σαββίδης Παναγιώτης
