Απαράδεκτο, ασυγχώρητα απαράδεκτο το θέαμα που αντίκρισε το πανελλήνιο, σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ προχθές το απόγευμα. Για ένα ζήτημα ύψιστης εθνικής ασφάλειας, ένα ζήτημα από το οποίο εξαρτάται το σήμερα και το αύριο της χώρας, τέτοια προχειρότητα, τσαπατσουλιά και ανευθυνότητα δεν μπορεί να είναι συγχωρητέα. Τι να σου κάνει και η δόλια η ρεπόρτερ όσο κι αν προσπαθούσε αγωνιωδώς να σώσει τα άσωτα. Κρίμα στις φιλότιμες προσπάθειες, τον ενθουσιασμό τον ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, τον αποτυπωμένο στη χροιά της φωνής της, καθώς περιέγραφε το μέγα έργο που συντελέστηκε στα σύνορα μας, έργο μακράς πνοής, έργο εξασφάλισης της ησυχίας μας από κάθε μιαρό, αλλόθρησκο και επικίνδυνο εισβολέα. Αναφερόμαστε στον περίφημο φράχτη, εκεί στον Έβρο. Αυτόν που σφράγισε άπαξ δια παντός, την πιθανότητα εισόδου ανθρώπινης ύπαρξης, της όποιας ύπαρξης έστω και κατατρεγμένης, αδικημένης και καταδικασμένης από τους μισάνθρωπους που διαφεντεύουν τον πλανήτη, γιατί έτσι γουστάρουν και γιατί τα συμφέροντα τους το επιτάσσουν.
Τώρα σε τι έγκειται το απαράδεκτο του θεάματος και η ανευθυνότητα του επιτελικού παρακράτους που αναφέρεται στην αρχή του παρόντος. Μα είναι φράχτης αυτός, είναι τοίχος αποτροπής οιουδήποτε επιδρομέα θα επιχειρήσει να εισέλθει στο ιερό της πατρίδας έδαφος; Ούτε δύο μέτρα το ύψος του, με κενά στα ενδιάμεσα του, τέτοια και τόσα που άνετα επιτρέπουν μια μαζική εισβολή των λάθρα, με υποστυλώματα σαθρά, έτοιμα να κατεδαφιστούν στην πρώτη πίεση που θα δεχτούν. Όχι τίποτα άλλο μα γιατί καιρό τώρα ακούγαμε για πανίσχυρο, ατσάλινο φράχτη που και τα πουλιά ακόμη θα το σκέφτονταν να πετάξουν από πάνω του. Αποκαρδιωτικό τελικά το θέαμα και δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την προπαγάνδα που προηγήθηκε, η αξία του, για τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε.
Στα σοβαρά τώρα. Πράγματι το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό, σχεδόν θλιβερό όταν σύσσωμη η καθεστωτική Μητσοτακική προπαγάνδα με τα μέσα και τα έξω της παραπληροφόρησης που διαθέτει, μετέβη στον Έβρο για να επιδείξει το πρωτοφανές στα χρονικά του τόπου, έργο αποτροπής εισβολής… λαθρανθρώπων στη πατρίδα μας. Με αφορμή φυσικά τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν και του άμεσου κινδύνου δημιουργίας νέου κύματος προσφύγων, καταδιωκομένων από τους άρτι βαπτισθέντες από την δύση… δημοκράτες Ταλιμπάν. Εκείνους τους ημιάγριους, με την αντίληψη και την φιλοσοφία των σπηλαίων για τον κόσμο και την οργάνωση των κοινωνιών. Εκείνους που επί τριάντα συναπτά έτη Ανατολικοί και Δυτικοί… πολεμούσαν, μέχρι που κατάφεραν το ακατόρθωτο. Να τους ξαναφέρουν στην εξουσία με τιμή και δόξα. Και τώρα; Μα τώρα όπου φύγει- φύγει. Να σώσουμε φυγαδεύοντας με ασφάλεια τα δικά μας παιδιά , στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό των συμμάχων και όσο για τα ντόπια παιδιά και τους λοιπούς παρακατιανούς και αναλώσιμους στο βωμό της υποκρισίας και της απάνθρωπης σκοπιμότητας, έχει ο Θεός. Αλλά ποιος Θεός αχρείοι υποκριτές; Και αυτός απέστρεψε το πρόσωπο από τα ανοσιουργήματα σας και απελπισμένος από τον σύγχρονο… πολιτισμένο άνθρωπο, θρηνεί απαρηγόρητος.
Στο Έβρο λοιπόν, εκεί που η οχύρωση της… ασφάλειας μας καλά κρατεί, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία περήφανη και περιχαρής φωτογραφίζεται, επιδεικνύοντας την αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα της. Εν μέσω συγχαρητηρίων αλλήλων προς αλλήλους και εθνικών παιάνων, ενστικτωδώς πετάγεσαι από το κάθισμα σου αναφωνώντας κατακλυσμένος από ρίγη εθνικής συγκίνησης, ΄΄ ζήτω το έθνος ΄΄. Η Ευρώπη του διαφωτισμού, των ουμανιστικών αξιών, της θεσμοθέτησης και κατοχύρωσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η άσβηστη δάδα πολιτισμού, το καταφύγιο των απανταχού καταδιωκόμενων για τις πεποιθήσεις τους, μαζί και η πατρίδα μας αναπόσπαστο μέλος της, σήμερα αντί για αρωγή και συμπαράσταση στα θύματα που οι ίδιοι δημιουργήσαμε, υψώνουμε φράχτες και τοίχους ανυπέρβλητους για να μη μολυνθούμε από τους με δική μας ευθύνη κολασμένους αυτού του κόσμου.
Κάποτε, ίσως και στο προσεχές μέλλον, η παγκόσμια αναισχυντία και υποκρισία, ας μην παριστάνει την κατάπληκτη, την αιφνιδιασμένη, την ευρισκόμενη σε θέση άμυνας, όταν θα αναλάβει πιθανώς δράση ένας καινούργιος Κάρλος.
