Όταν έλαβα από τις εκδόσεις W.L.P.B ( We Love Paper Books), το παιδικό μυθιστόρημα με τίτλο «ΝΙΝΑ», ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα βιβλία και το πρόσωπο μου φωτίστηκε!
Είναι ένα πρωτότυπο βιβλίο για παιδιά, αλλά και για όσους έχουν πάντα το παιδί μέσα τους ακόμη κι αν πλησιάζουν να αγγίξουν τα 100 έτη.
Πρόκειται για το πρώτο ελληνικό παιδικό μυθιστόρημα με 16137 λέξεις με πλήρη εικονογράφηση και Coloring Pages.
Επικοινωνήσαμε με τον συγγραφέα και εικονογράφο του βιβλίου αυτού, τον κύριο Johnnis F. Poulakis και σας παραθέτουμε αυτούσια τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Τον ευχαριστούμε από καρδιάς για την άμεση ανταπόκρισή του!
Από μικρός γράφατε ιστορίες… Τι ήταν αυτό που σας έκανε παράλληλα με τη συγγραφή να ξεκινήσετε να ζωγραφίζετε;
Από τα διάφορα μικρά ταλέντα που με βοηθούν να ζωγραφίζω, τα οποία είναι ο συνδυασμός των χρωμάτων, η αρμονία στην εικόνα, η μοναδικότητα της ποικιλομορφίας και της δημιουργίας, το πιο σημαντικό είναι η φαντασία, κάτι που μεγαλώνοντας φαίνεται σε μένα πολύ έντονα σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους. Για πολλά χρόνια νόμιζα ότι φαντασία έχουν όλοι οι άνθρωποι, γιατί όλοι βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους, και για μένα φαντασία είναι τα όνειρα που βλέπω όταν δεν κοιμάμαι και πίστευα ότι όλοι έχουν, οπότε άργησα πολύ να καταλάβω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το κείμενο και η εικονογράφηση γεννιούνται μαζί, για εμένα είναι δίδυμα αδέλφια. Το δύσκολο όσον αφορά εμένα δεν είναι να μου έρθουν εικόνες στο μυαλό, αλλά να έχω την ικανότητα και τον χρόνο, ώστε να τις αναπαριστώ ακριβώς όπως τις έχω στη σκέψη μου.
Μιλήστε μας για το παιδικό μυθιστόρημά σας «ΝΙΝΑ»…
Το πρώτο μου βιβλίο, Η Γυμνή Αφοσίωση, είναι ένα θεατρικό έργο. Ο εκδοτικός οίκος με συμβούλευε να το κάνω μυθιστόρημα, ώστε να είναι πιο εμπορικό. Σχεδόν κανείς δεν διαβάζει θεατρικά έργα, όλοι προτιμούν να τα βλέπουν. Όμως επέμενα να είναι θεατρικό γιατί έτσι το δημιούργησα εξαρχής. Η ΝΙΝΑ ήταν θεατρικό έργο, αλλά δεν επέμενα, για να μη με πουν ισχυρογνώμονα και στενοκέφαλο. Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι σαν θεατρικό κι ας μην έχει τις σκηνοθετικές οδηγίες, έχει πολύ διάλογο δίπλα δίπλα με την αφήγηση.
Πιστεύω ότι μπορεί να παιχτεί άνετα σε μια θεατρική σκηνή και η εικονογράφηση θα βοηθήσει πολύ στη σκηνογραφία. Διαβάζοντας τη ΝΙΝΑ κάποιοι μου είπαν ότι έγραψα για έναν ονειρικό κόσμο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κάποιοι, έστω και λίγοι, ζουν ένα όνειρο, γιατί έχουν κάνει σωστές επιλογές σε αυτά που τους φέρνει η ζωή. Λίγες μικρές κυρίες σκέφτονται όπως η ηρωίδα μου, η ΝΙΝΑ, αλλά θα ήθελα να είναι πολύ περισσότερες.
Πώς γεννήθηκε η πρώτη έμπνευση για την εικονογράφηση αυτού του βιβλίου;
Το πρώτο στάδιο για την εικονογράφηση του βιβλίου ΝΙΝΑ έγινε γρήγορα και εύκολα, γιατί τα προσχέδια είναι εμπνευσμένα από τα ταξίδια μου στην Ιταλία και ειδικότερα τα ταξίδια που έκανα στη Ρώμη και στη Βενετία, οπότε έχω πολύ φωτογραφικό υλικό, συν βέβαια την εμπειρία των ταξιδιών, την επαφή με τους ανθρώπους, τις συνήθειές τους, την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον σε μια διαφορετική χώρα από αυτήν που γεννήθηκα. Μετά και για λίγο χρονικό διάστημα τα άφησα και άρχισα να γράφω το χριστουγεννιάτικο βιβλίο μου -πάντα κάνω διαλείμματα- και όταν τα ξαναέπιασα καθυστέρησα αρκετά στην επιλογή των χρωμάτων, γιατί υπάρχουν χιλιάδες, για να μην πω εκατομμύρια, αποχρώσεις σε κάθε χρώμα και έπρεπε να συνδυάσω κάθε σαλόνι με ό,τι είχα ως πρώτη ιδέα στο μυαλό μου. Η φύση είναι μια τεράστια παλέτα χρωμάτων με όλους εμάς να ζούμε σε μεγάλες γκρίζες πόλεις…
Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στη συγγραφή και τη ζωγραφική, τι θα επιλέγατε και γιατί;
Σε αρκετές ταινίες έχουμε δει τους ηθοποιούς να πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πράγματα και κάποιες φορές πρέπει να επιλέξουν ακόμα και ένα από τα παιδιά τους. Εγώ τέτοιες επιλογές δεν κάνω. Τα θέλω και τα δύο, τα θέλω όλα, αν μου αξίζει να τα έχω. Αν μου έβαζαν το μαχαίρι στον λαιμό για να αποφασίσω ποιο από τα δύο παιδιά μου θέλω να κρατήσω, θα προτιμούσα να πεθάνω. Το γράψιμο και η εικονογράφηση πηγαίνουν χέρι χέρι, είτε γράφω παιδικό μυθιστόρημα είτε μυθιστόρημα για ενήλικες. Απλώς στα μυθιστορήματα των ενηλίκων δεν κάνουμε εικονογράφηση και για αυτόν τον λόγο αλλά και επειδή η εικονογράφηση μου παίρνει χρόνο, έχω την επιθυμία στο μέλλον να γράφω μόνο μυθιστορήματα ενηλίκων. Ο προφορικός λόγος δεν έχει καμία σχέση με τον γραπτό λόγο, απλώς είναι στην ίδια γλώσσα. Το ίδιο ισχύει και με τη φαντασία σε σχέση με την εικονογράφηση. Η φαντασία μου δημιουργεί την εικόνα αστραπιαία, αλλά για να ζωγραφιστεί θέλει πολύ καλή επιμέλεια σε όλα τα επίπεδα και πρέπει να αφιερώσεις πάρα πολύ χρόνο, που δυστυχώς δεν έχω στην καθημερινότητά μου.
Τι είναι αυτό που σας κάνει χαρούμενο στη κάθε σας μέρα;
100% χαρούμενος δεν μπορώ να είμαι, γιατί είναι πολλά αυτά με τα οποία ασχολούμαι και θέλω σε όλα να είμαι τέλειος, όσο βέβαια είναι εφικτό. Βάζω τις προτεραιότητές μου και προχωρώ μέρα με τη μέρα. Στο τέλος της ημέρας ό,τι έφτιαξα με χαροποιεί, αλλά αναλογιζόμενος και τι δεν έκανα στενοχωριέμαι. Όμως έχοντας μέχρι στιγμής την υγεία μου είμαι αισιόδοξος και περιμένω την καινούρια μέρα.
Μέσα στο χαοτικό μοντέρνο κόσμο όπως έχετε πει που όλοι μας ζούμε, είναι όμορφο να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποιοι από εμάς που είναι πιο ευαίσθητοι. Πόσο ανάγκη έχει μια κοινωνία από ευαισθησία και γιατί;
Γιατί προτιμώ την καλοσύνη από την κακία. Η ευαισθησία στις μέρες μας μοιάζει με ένα φυτό ή ζώο που είναι προς εξαφάνιση. Δεν γίνεται να είσαι ευαίσθητος και να επιθυμείς το κακό κάποιου ή να σκέφτεσαι να κάνεις κακό σε κάποιον. Με την ευαισθησία ο άνθρωπος έχει την αίσθηση του σωστού, της αρμονίας και του ωραίου. Η μόρφωση μαζί με την ευαισθησία μόνο ωραία και καλά πράγματα μπορούν να δημιουργήσουν. Η ευαισθησία θα πρέπει να είναι η πηγή όλων όσων κάνουμε, αλλά φυσικά αυτό δεν γίνεται, γιατί επικρατεί το κακό. Το κακό φωνάζει, ακούγεται, κάνει θόρυβο, ενώ η ευαισθησία είναι μια εσωτερική δύναμη, που εκφράζεται με ωραίο τρόπο, και όλοι λένε ότι ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ. Στις μέρες μας, το κακό εκφράζεται με πλάγιο και ύπουλο τρόπο και παρουσιάζεται σαν σωστό, και τότε τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και χρειάζεται μάχη. Γενικά έχουμε μια σκληρή και καθόλου ευαίσθητη κοινωνία, μια κοινωνία χωρίς κατανόηση σε όλα τα επίπεδα.
Γνωρίζω ότι έχετε ήδη γράψει το επόμενο βιβλίο σας και ότι ετοιμάζετε την εικονογράφηση αυτού. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;
Γράφω δύο βιβλία αυτή τη χρονική στιγμή και δεν ξέρω ποιο από τα δύο θα τελειώσει πιο γρήγορα. Το ένα θα έχει τέσσερις παιδικές ιστορίες με μερική εικονογράφηση, όπως είναι το χριστουγεννιάτικο βιβλίο μου με το μυθιστόρημα και την παιδική ιστορία. Το άλλο βιβλίο που ετοιμάζω ήταν μια μικρή εικονογραφημένη παιδική ιστορία την οποία κατοχύρωσα σε συμβολαιογράφο το 2011 και την κατέθεσα σε κάποιους παιδικούς εκδοτικούς οίκους. Όλοι μου αρνήθηκαν, χωρίς να μου αιτιολογήσουν την άρνησή τους, εκτός από έναν εκδοτικό οίκο, που μου όρισαν ραντεβού, ώστε να μου επισημάνουν τις αλλαγές που ήθελε ειδικά η εικονογράφηση, ενώ για το κείμενο η υπεύθυνη του τμήματος μου είπε κάτι πολύ όμορφο, που ποτέ δε το ξεχνώ και με κάνει να τη σκέφτομαι τακτικά.
Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο μου δεν εκδόθηκε, όμως μετά από περίπου 8 μήνες κυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο που το είχα γράψει εγώ, από άλλον εκδοτικό, με υποτιθέμενο συγγραφέα έναν άλλον και με εικονογράφηση μιας φοιτήτριας τότε, αν δεν κάνω λάθος, δηλαδή μου το έκλεψαν. Τότε στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και έβαλα στην άκρη για αρκετά χρόνια τον φάκελο με ό,τι είχα φτιάξει. Τώρα όμως τον έχω ανοίξει ξανά και αυτή η μικρή παιδική ιστορία έχει γίνει ένα παιδικό μυθιστόρημα, ενώ η εικονογράφηση μετά από τα τόσα ταξίδια μου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, σε σημείο μάλιστα που εικονογραφώ τις φωτογραφίες μου, μαζί με όλα όσα έχω μέσα στο μυαλό μου και δεν ξέρω τι να πρωτοφτιάξω.
Έχετε κάποιο μότο στη ζωή σας;
Έχω, αλλά δεν θα ήθελα να το πω, γιατί είναι πολύ προσωπικό, συγγνώμη!
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
