Μια πρωτόγνωρη, σχεδόν μοναδική εμπειρία, η κίνηση σήμερα, Μ. Σάββατο, στους μεγάλους οδικούς άξονες της Αττικής.
Κίνηση, μειωμένη κατά 90%. Σε τίποτα δεν θυμίζει την γιορτινή περίοδο. Η Αττική οδός και η Εθνική, σχεδόν άδειες. Λίγοι οι αστυνομικοί έλεγχοι, και ακόμα λιγότεροι, ευτυχώς, οι παραβάτες.
Ταξιδεύοντας, λοιπόν, στην Λεωφόρο Λαυρίου και στην Αττική οδό, από και προς το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Μια σχεδόν, τρομακτική εμπειρία, οι άδειοι δρόμοι. Μηδενική κίνηση. Σαν τις περιόδους, με τον αποκλεισμό, από τα χιόνια, με τη διαφορά, ότι τότε, έβλεπες εκατοντάδες οχήματα, μπλοκαρισμένα στις άκρες, λόγω του πάγου ή του χιονιού. Ενώ τώρα, τίποτα.
Φτάνοντας στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, κυριαρχεί η εντύπωση της…απεργίας, αργίας ή κάτι άλλο παράδοξο. Ποιός θα το περίμενε, ότι ένα αεροδρόμιο, σε συνθήκες ειρήνης, θα μπορούσε να….κλείσει. Υποθέτω, πως στα 25 τόσα χρόνια, λειτουργίας του, με εξαίρεση 2-3 φορές, λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών, είναι η πρώτη φορά, που κλείνει, ουσιαστικά, για πολλές ημέρες.
Οι χώροι στάθμευσης, άδειοι. Μια απόκοσμη ησυχία κυριαρχεί παντού. Όλα τα καταστήματα, κλειστά, με εξαίρεση ένα καφέ, με μια υπάλληλο, και μηδενική κίνηση. Πιο κάτω, το φαρμακείο στο υπόγειο, και δίπλα του ένα άδειο από πελάτες, μίνι μάρκετ. Ελάχιστοι υπάλληλοι κυκλοφορούν, 2-3 αστυνομικοί και οι λιγοστοί φύλακες στα σημεία εξόδου. Η κίνηση των ταξιδιωτών, σε επίπεδα, 1 άνθρωπος, κάθε 15 λεπτά. Όλα τα σημεία εξυπηρέτησης, των αεροπορικών εταιριών, κλειστά.
Λιγοστά ταξί, χωρίς ζήτηση. Ένα λεωφορείο της γραμμής, περνάει και σταματάει, άδειο.
Οι αναγγελίες, στα μεγάφωνα, λιγοστές και αυτές, τυπικές ειδοποιήσεις για τους κανόνες ασφαλείας, περί ασυνόδευτων αποσκευών, και απαγόρευσης…. καπνίσματος, σε όλους τους χώρους. Ευτυχώς, δεν κινδυνεύουν οι χώροι, από το…παράνομο κάπνισμα, αφού είναι άδειοι.
Μόνο 1 ή 2 πτήσεις τσάρτερ είδαμε, όσο κράτησε η επίσκεψη μας, και αυτές, με μονοψήφιο αριθμό ταξιδιωτών. Και η …αποκλειστική είδηση της ημέρας, μόλις είχε περάσει η αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου με το αναστάσιμο φως, και μερικοί υπάλληλοι, πήραν με καντηλάκια, από ένα δείγμα. Τυχεροί, αν μη τι άλλο. Φέτος, δεν ταξιδεύει, στις εκκλησίες της Ελλάδας.
Η κίνηση, στην Αττική οδό, για την επιστροφή, σχεδόν χωρίς οχήματα. Μεγάλα διαστήματα, 10 – 15 λεπτών, χωρίς να περάσει άλλο όχημα, πίσω ή εμπρός μας. Ελάχιστη και η κίνηση στην Εθνική, προς Πειραιά ή Ελευσίνα, μερικά οχήματα κινούνται προς τις συνοικίες.
Μέχρι τις 10 το βράδυ, ελάχιστη κίνηση, ακόμα και στη γειτονιά μας, στον Βύρωνα, απόκοσμη ησυχία. Οι άνθρωποι, δεν λείπουν, φέτος. Δεν ταξίδεψαν, έμειναν σπίτι, για το καλό όλων μας.
Μένουμε σπίτι, λοιπόν. Μείναμε σπίτι, αναγκαστικά. Αυτή η πρωτόγνωρη επιδημία, ας είναι η πρώτη και τελευταία, στις ζωές μας. Αυτή η επιδημία, μπήκε στις ζωές μας, στις κοινωνίες των ανθρώπων, και τις σημάδεψε, για πάντα.
Ανταπόκριση του Βασίλη Παπαστεργιόπουλου.
Μέλους της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου.
