Η ταλαιπωρία στο δρομάκι της «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» που κάποτε λεγόταν εθνική οδός

Με αφορμή βίντεο που μας κοινοποιήθηκε, αλλά και προσωπική ταλαιπωρία μιας βδομάδας μετακινήσεων προς Θεσσαλονίκη και Νότια Πιερία…

Τι κι αν οι τοπικοί βουλευτές έκαναν τις παρεμβάσεις τους το Υπουργείο Μεταφορών. Τι κι αν έγιναν επίσης αναφορές στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Η «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» συνεχίζει εδώ και πολλές μέρες να έχει αποκλεισμένα τμήματα της κεντρικής  οδικής αρτηρίας στα όρια της Πιερίας για εργασίες συντήρησης. Οι τρείς λωρίδες κυκλοφορίας γίνονται μία και η ταλαιπωρία των οδηγών που κινούνται είτε προς Αθήνα, είτε προς Θεσσαλονίκη είναι απερίγραπτες!

Είναι ένα «εξαιρετικό δώρο» για τον τουρισμό της Πιερίας, ο οποίος, ως γνωστόν, παραμένει χρόνια τώρα μόνο οδικός. Είναι η «προσφορά» στους επαγγελματίες του τουρισμού που αγωνιούν και προσδοκούν αυτή την περίοδο να καλύψουν την ζημιά της διετούς πανδημίας που έβλεπαν τον τουρίστα «με το μακαρόνι»!

Θα μπορούσαμε να πούμε και να γράψουμε πολλά για ανοχές και συμπεριφορές ατόμων και φορέων της Πιερίας που επέτρεψαν αυτή την αντιμετώπιση από την πλευρά της εταιρείας. Όμως δε χρειάζεται να πλατειάσουμε. Θα θέσουμε ένα μόνο ερώτημα κι αν πάρουμε απάντηση ίσως βρούμε και τη λύση του προβλήματος…

Το ερώτημα είναι απλό και αυτονόητο. Η εταιρεία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» έχει υποχρέωση να καταθέτει πρόγραμμα έργων συντήρησης ή επισκευών στον οδικό άξονα που διαχειρίζεται και σε ποιόν; Υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης τοπικής υπηρεσίας και σε ποια;

Κι αν έχει υποχρέωση να καταθέσει πρόγραμμα εργασιών προβλέπεται διαδικασία έγκρισης ή απλά γίνεται μια κοινοποίηση, έτσι για να υπάρχει σ ένα συρτάρι. Αν προβλέπεται διαδικασία έγκρισης, ποια είναι αυτή η υπηρεσία που την χορηγεί και ποια είναι τα κριτήριά της;

Είναι τοπική αυτή η υπηρεσία ή είναι σε περιφερειακό ή κεντρικό επίπεδο υπουργείου;

Σ αυτά μπορούν να μας απαντήσουν οι κατά τ άλλα υπερδραστήριοι βουλευτές της Πιερίας;

Για να ξέρουμε τι μας φταίει τελικά εδώ στην Πιερία και «κυνηγάμε ανεμόμυλους» στον ακλόνητα – χρόνια τώρα – γαλάζιο τόπο, που όλο πάει μπροστά κι όλο πίσω απ τους άλλους τρέχει…