Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ – Γράφει η Πένυ Βερβέρη

-Έλα να σε βοηθήσω να περπατήσεις

Η Ερατώ αγκάλιασε την Θεοφανία και την στήριξε για να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι της. Αγκαλιασμένες βγήκαν στον αύλειο χώρο της κλινικής και κάθισαν σ’ ένα παγκάκι.

-Πεινάω, θα μου φέρεις κάτι να μασουλήσω; Έκανα αιματολογικές το πρωί και δεν έχω φάει από χθες βράδυ

-Να σου φέρω ένα τσαγάκι με λίγο κέικ;

-Μια χαρά μου ακούγεται

Σε λίγη ώρα οι δυο φίλες πίνουν το τσάι τους, χαλαρώνοντας κάπως από την ένταση

-Τι σου είπαν οι γιατροί;

-Θα μελετήσουν με αξονική τα ωοθυλάκια που συλλέχθηκαν και όταν διαπιστώσουν πως τα ωάρια είναι ώριμα θα μ’ ενημερώσουν για τη συνέχεια

-Εξοντωτικό μου ακούγεται…

-Δεν είναι εύκολο αλλά είναι ο μόνος τρόπος να γίνω μητέρα χωρίς να υπάρχει γνωστός πατέρας. Δεν είμαι παντρεμένη και τα χρόνια περνούν, θέλω να αποκτήσω παιδί

-Γιατί;

-Γιατί θέλω να γίνω μητέρα!

-Να φέρεις ένα παιδί να ζήσει σε μια υποδουλωμένη στην τεχνολογία και στην υπερκατανάλωση κοινωνία; Μια κοινωνία αρπακτική, η οποία έχει επιδοθεί στην συστηματική καταστροφή της φύσης; Μια κοινωνία που έχει υπογράψει την θανατική της καταδίκη;

-Θα φέρω στον κόσμο ένα παιδί που θα μάθει να αντιστέκεται στην καταστροφή, που θα αγωνιστεί να διατηρήσει τα οικοσυστήματα του πλανήτη

-Και να το βλέπεις να μεγαλώνει μέσα στο χάος και το μίσος; Δεν θα μπορείς να το κρατάς κλεισμένο στο σπίτι σου, να μην έρχεται σε επαφή με άλλα ανθρώπινα πλάσματα

-Θα μπορώ να το αγκαλιάζω και να το πηγαίνω βόλτες

-Σκέφτεσαι τον εαυτό σου και τι θα ήθελες εσύ να αισθάνεσαι… Πόσο σοβαρή είναι αυτή η απόφαση που έχει κριτήριο τις δικές σου διαθέσεις; Θα αισθάνεσαι ενοχές για όσα συμβαίνουν στο παιδί σου!

-Μου ανατρέπεις το σκεπτικό μιας ολόκληρης ζωής, όλα όσα έμαθα στα τριάντα πέντε χρόνια που ζω… Μ’ ενοχλεί αυτό που λες

-Δε νομίζω πως θα καταδικάσεις τόσο εύκολα το παιδί σου να ζήσει σ’ αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο. Βέβαια, είναι δική σου η επιλογή…

-Θέλω να νιώσω την αγάπη του παιδιού μου

-Αναφέρεσαι πάλι στα δικά σου αισθήματα. Θα καταδικάσεις τόσο εύκολα έναν άνθρωπο να ζήσει στην διαβρωμένη κοινωνία, να πιέζεται απ’ το καθεστώς, να τον χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες τον κόσμο ως εργαλείο για την μονιμοποίηση του καθεστώτος που επιβάλλουν; Είναι τόσο εύκολο;

-Σε παρακαλώ, δεν αντέχω την πίεση της απόφασης